κάλπασες ψυχή ;

κάλπασες ψυχή ;

αυτο το αλογο...

αν κ λευκο...

μαυρο κ αγεροχο προβαλλει ...

ειναι στο πεταλλο γοργο ...

ειναι αγερας στ'ακρογυαλι ...

δε θελει σελα,χαληνο ...

θελει το καλπασμα της σκεψης ...

θελει τον ηλιο ταπεινο ...

θελει φεγγαρι να του ζεψεις ...

αυτο το αλογο ...

αν ειμαι εγω ...

μαλαματενια η φορεσια του ...

θελει τα κυτταρα ουρανο ...

θελει τα αστερια καθισμα του ...

ασπρομαυρα ψηφιδωτο ...

κ δουρεια η κορμοστασια του ...

αυτο το ατι αν τολμα ...

δεν εχει λογια περιττα ...

εχει καρδια που περισσευει ...

εχει κρυσταλινη φωτια ...

κ μια αγαπη που παιδευει ...

πατα στην ακρη της σιωπης ...

κλωστες που σπαει στ'αγγιγμα του ...

αργομιλαει σφιχτα ντροπες 

και σιγοκαει τ'ονειρα του ...

σ'αυτο το κατι περπατω ...

μα μη κοιτας ποτε το μελει ...

το γιγνεσται μη σε τροπει ...

το αμελι μονο,αν θελει ...

αυτο το αλογο ...

αν κ λευκο ...

κοντα στη μαυροφορεσια του ...

εχει τον ηλιο οδηγο ...

κ τη σεληνη συντροφια του!

Γράφει η Μαρία Κολλιού

Τη φωτογραφία επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου