21 Ιουνίου: αρχίζει το καλοκαίρι!

Δημοσίευση:21 Ιουνίου 2011 11:01

Οι ζέστες άργησαν φέτος, σε σχέση με άλλες χρονιές, αλλά στην πραγματικότητα ήρθαν πάνω στην ώρα, αφού το καλοκαίρι αρχίζει επισήμως στις 21 Ιουνίου, την ημέρα δηλαδή του θερινού ηλιοστασίου.

Από την Αλεξία Καλογεροπούλου

Δύο φορές το χρόνο έχουμε τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας (και τη μικρότερη νύχτα) και τη μεγαλύτερη διάρκεια της νύχτας (και τη μεγαλύτερη ημέρα). Αυτό συμβαίνει όταν ο Ήλιος βρίσκεται στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από τον Ισημερινό.

Τις ημερομηνίες που συμβαίνει το φαινόμενο τις ονομάζουμε ηλιοστάσια και τις διακρίνουμε σε θερινό (μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου), που είναι στις 21-22 Ιουνίου στο βόρειο ημισφαίριο, και χειμερινό (μικρότερη ημέρα του χρόνου), που είναι στις 21-22 Δεκεμβρίου.

Ηλιοστάσιο ονομάζεται στην ουσία η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο προς ή μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν.

Η λέξη προέρχεται από τη σύνθεση του ουσιαστικού «ήλιος» και του ρήματος «στέκομαι», επειδή λίγες μέρες πριν ή μετά τα ηλιοστάσια ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια, μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου η κίνηση αυτή μηδενίζεται και αντιστρέφεται.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για μας που βρισκόμαστε στο βόρειο ημισφαίριο; Ότι αρχίζει επισήμως το καλοκαίρι και στις 21 Ιουνίου έχουμε τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Στη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, και ενώ εμείς έχουμε καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν χειμώνα.

Αρχαίες γιορτές

Τα ηλιοστάσια, όπως και οι ισημερίες, συνδέονται αναπόσπαστα με τις εποχές του έτους και όλες οι αρχαίες κοινωνίες είχαν καθιερώσει πολυήμερες γιορτές  γύρω από τη συγκεκριμένη ημερομηνία.

Οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας γιόρταζαν το φως της ακτής στο Στόουνχετζ. Στην αρχαία Κίνα ήταν η μέρα που γιόρταζε η Γη, οι θηλυκές και γιν δυνάμεις, οι αρχαίοι Γαλάτες γιόρταζαν την Επόνα, θηλυκή θεότητα  που συμβόλιζε τη γονιμότητα και την κυριαρχία της γεωργίας, ενώ στην αρχαία Ρώμη γιόρταζαν τα Βεστάλια, προς τιμήν της Βέστα (Εστίας), που κρατούσαν μια εβδομάδα.

Τα γερμανικά, κέλτικα και σλαβικά φύλα της κυρίως Ευρώπης γιόρταζαν ανάβοντας φωτιές. Ήταν η γιορτή της ερωτικής μαγείας και των προβλέψεων. Αντίστοιχοι εορτασμοί γίνονται μέχρι σήμερα με το πρόσχημα της γιορτής του Άι Γιάννη του Κλήδονα.

Στην αρχαία Ελλάδα γίνονταν γιορτές προς τιμή του Δία, σε ψηλές κορφές των βουνών,  ενώ συνήθιζαν επίσης να ανάβουν φωτιές και να καίνε παλιά και άχρηστα αντικείμενα.


http://www.deltiokairou.gr/news/21-ioynioy-arxizei-to-kalokairi.1110668.html