Ας το αναγνωρίσουμε πάλι – η επείγουσα ανάγκη είναι μεγάλη. H έκτακτη ανάγκη έχει ήδη φτάσει και μια ενωμένη πνευματική προσπάθεια που θα προωθείται με ευσέβεια, θα προσαρμόζεται με σύνεση στην ανάγκη του περιβάλλοντος, θα συγχωνεύεται με όλες τις παρόμοιες προσπάθειες που μπορεί να συνεργάζονται με τις δυνάμεις της ανοικοδόμησης σε κάθε χώρα – εθνικές, θρησκευτικές και οικονομικές – μπορεί να αλλάξει την όψη των παγκόσμιων υποθέσεων σε διάστημα λίγων χρόνων.
Αν δεν υπάρξει υπολογίσιμη αλλαγή στις ανθρώπινες σχέσεις, τότε ελάχιστη άμεση ελπίδα θα υπάρξει για την πραγματοποίηση της ενωμένης εκείνης προσπάθειας που θα οδηγήσει σε παγκόσμια σταθεροποίηση, σε διαφυλετική και διεθνή κατανόηση, σε οικονομική αλληλεξάρτηση και παγκόσμια καλή θέληση. Γιατί αυτό που θα φέρει τις αναγκαίες νοήμονες αλλαγές που μπορούν να επηρεάσουν κάθε ανθρώπινο ον είναι η καλή θέληση των ισχυρών ομάδων για την ανθρωπότητα και συνεπώς για τις μάζες, καθώς και η καλή θέληση της ιντελλιγκέντσιας και των μεσαίων τάξεων που ασκούν επιρροή.
Αν δεν υπάρξει υπολογίσιμη αλλαγή στις ανθρώπινες σχέσεις, τότε ελάχιστη άμεση ελπίδα θα υπάρξει για την πραγματοποίηση της ενωμένης εκείνης προσπάθειας που θα οδηγήσει σε παγκόσμια σταθεροποίηση, σε διαφυλετική και διεθνή κατανόηση, σε οικονομική αλληλεξάρτηση και παγκόσμια καλή θέληση. Γιατί αυτό που θα φέρει τις αναγκαίες νοήμονες αλλαγές που μπορούν να επηρεάσουν κάθε ανθρώπινο ον είναι η καλή θέληση των ισχυρών ομάδων για την ανθρωπότητα και συνεπώς για τις μάζες, καθώς και η καλή θέληση της ιντελλιγκέντσιας και των μεσαίων τάξεων που ασκούν επιρροή.
H ελπίδα του κόσμου σήμερα βρίσκεται στην ανάπτυξη της καλής θέλησης – όχι στην ειρήνη όπως ερμηνεύεται συνήθως και υποδηλώνει απλώς μια επιβαλλόμενη απαλλαγή απ’ τον πόλεμο κι έναν σκόπιμο αναγκαστικό πασιφισμό, αλλά στην καλλιέργεια ενός πνεύματος καλής θέλησης που εφαρμόζεται με νοημοσύνη και πραγματώνεται με σκοπό στη συγκρότηση της ατομικής και της εθνικής ζωής.
Εδώ μας παρουσιάζονται δύο τρόποι προσέγγισης στο πρόβλημα. Στην εξέτασή τους καλούμαστε όλοι όσοι είμαστε οι τωρινοί εργάτες ή ηγέτες μέσα στο Νέο Όμιλο Υπηρετών του Κόσμου, ή όσοι επιθυμούμε να καταταγούμε στις τάξεις τους. Tο επόμενο ζήτημα είναι πώς οι ιδέες αυτές μπορούν να κατανοηθούν με νοημοσύνη; Πώς μπορούν να εφελκύσουν τη συνεργασία των ζηλωτών και μαθητών σ’ όλο τον κόσμο;
Aς αναφέρω αυτό που βλέπω ότι είναι δυνατό και τι μπορεί να γίνει αν – ο καθένας και όλοι – αντιμετωπίσουμε το ζήτημα, αναλάβουμε την παρουσιαζόμενη ευκαιρία με βάση την ευθύνη και καταλήξουμε να θεωρούμε την παγκόσμια υπηρεσία μας σ’ αυτή την κρίση σαν ένα αναγκαίο μέρος της πνευματικής μας ζωής που ωστόσο απαιτεί από μας όλα όσα έχουμε να δώσουμε, συν την επιπλέον υπέρτατη εκείνη προσπάθεια που σημαδεύει σε κάθε περίπτωση την επιτυχία.
Την επιπλέον αυτή προσπάθεια και αυτή την ανταπόκριση στο αίτημα για πλήρη συνεργασία πολύ λίγοι από μας την έχουν δώσει προς το παρόν. Aν όσα εκτίθενται εδώ αληθεύουν κι αν όσα ξέρουμε για τις παγκόσμιες υποθέσεις δίνουν κάπως μια αληθινή εικόνα της τωρινής κατάστασης του κόσμου (έστω και υποτιμημένη), τότε κάθε νοήμων άνδρας ή γυναίκα σίγουρα μπορεί να δει ότι απαιτείται η ενωμένη θυσιαστική προσπάθεια κάθε μονάδας στο σύνολο του συλλογικού σώματος για να προωθηθεί η καλή θέληση σαν θεραπευτικός παράγοντας (ο μόνος ίσως θεραπευτικός παράγοντας) μέσα στην ανθρωπότητα.
Την επιπλέον αυτή προσπάθεια και αυτή την ανταπόκριση στο αίτημα για πλήρη συνεργασία πολύ λίγοι από μας την έχουν δώσει προς το παρόν. Aν όσα εκτίθενται εδώ αληθεύουν κι αν όσα ξέρουμε για τις παγκόσμιες υποθέσεις δίνουν κάπως μια αληθινή εικόνα της τωρινής κατάστασης του κόσμου (έστω και υποτιμημένη), τότε κάθε νοήμων άνδρας ή γυναίκα σίγουρα μπορεί να δει ότι απαιτείται η ενωμένη θυσιαστική προσπάθεια κάθε μονάδας στο σύνολο του συλλογικού σώματος για να προωθηθεί η καλή θέληση σαν θεραπευτικός παράγοντας (ο μόνος ίσως θεραπευτικός παράγοντας) μέσα στην ανθρωπότητα.
Προσφέρω τις παρακάτω εισηγήσεις για όσους επιδιώκουν να πάρουν μέρος σ’ αυτή την υπηρεσία:
Οι όμιλοι διαλογισμού θα μπορούσαν να εκτελούν με τέτοιο τρόπο το διαλογισμό τους ώστε να επέλθει μια εσώτερη συγχώνευση, προκαλώντας την αφύπνιση των καρδιακών κέντρων των μελών και την επακόλουθη παρόρμηση να μπουν στον κόσμο της καθημερινής ζωής αγαπώντας, δίνοντας και διεγείροντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου