12/2/15

Η σκέψη της ημέρας


Έχω εμένα!

από την Καίτη Τσώλη, 11/02/2015



Μια αγαπημένη συνάγγελος με ρώτησε, γιατί ακόμα υπάρχουν προκλήσεις στην ζωή της, γιατί ακόμα η διττότητα την προκαλεί, ενώ δουλεύει πολλά χρόνια με τον εαυτό της για την εξέλιξή της.
Της απάντησα ότι η διττότητα δεν αλλάζει, η διττότητα είναι αυτή που είναι και πάντα θα μας προκαλεί, γιατί αυτός είναι ο ρόλος της. Εμείς είμαστε αυτοί που αλλάζουμε την αντίληψή μας, μέσα από την διαδικασία της εξέλιξής μας, καθώς στρεφόμαστε μέσα μας και δουλεύουμε με τον εαυτό μας.

Η διττότητα όσο εμείς απελευθερωνόμαστε και χάνει τον έλεγχό της πάνω μας και χάνει την ενέργειά μας, με την οποία την ταΐζαμε τόσες αιώνες, θα μας προκαλεί όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα, μέσα από ανθρώπινους αγγέλους με χαμηλές δονήσεις και περίεργες απρόβλεπτες, πιθανόν άσχημες και ανεξήγητες συμπεριφορές. Και όλοι αυτοί που μας προκαλούν οικογένεια, είναι πάντα ο εαυτός μας, είναι κομμάτια Θεού όπως είμαστε κι εμείς. Και όσο καταφέρνουν να μας επηρεάζουν και να μας πονάνε, τότε μας καθρεφτίζουν θέματα που έχουμε ακόμα να λύσουμε με τον εαυτό μας και το πρόβλημα είναι δικό μας, αλλά από την στιγμή που δεν θα τα καταφέρνουν πια να μας επηρεάσουν, τότε το πρόβλημα είναι δικό τους  και δεν μας αφορά.

Όσο παίζουν το παιχνίδι της διττότητας και δεν έχουν βρει ακόμα μέσα τους την δική τους Πηγή ενέργειας θα κάνουν ότι μπορούν για να μας κλέψουν την δική μας ενέργεια. Και όσο εμείς θ’ αλλάζουμε δόνηση και θ’ απομακρυνόμαστε από την διττότητα, τόσο πιο επιθετικές και  ακραίες συμπεριφορές θα έχουν. Γι’ αυτό χρειάζεται να παραμένουμε στο κέντρο μας και να κρατάμε την ισορροπία μας. Γιατί εμείς τώρα θέλουμε και αξίζουμε να ζήσουμε όλα αυτά που κερδίσαμε μέσα από την εξέλιξή μας. Δεν μπορούμε και δεν είναι πια κατάλληλο να παραμείνουμε άλλο σ’ αυτές τις χαμηλές συχνότητες της διττότητας και της σύγκρουσης. Επιβάλλεται ν’ απομακρυνθούμε από αυτές τις ενέργειες και επιβάλλεται να μην δεχόμαστε να παίζουν κανένα παιχνίδι εις βάρος μας και να μας κλέβουν την ενέργειά μας, Χρειαζόμαστε την ενέργειά μας, εάν θέλουμε να γειώσουμε τις καινούργιες υψηλές συχνότητες του φωτός και της αγάπης και να δημιουργήσουμε για μας και για τη Γη μας μια καινούργια όμορφη και διαφορετική πραγματικότητα.

Είναι γεγονός οικογένεια ότι καθ’ όλη την διάρκεια της εξέλιξής μου, ήρθα πολλές φορές αντιμέτωπη με απρόβλεπτες, ακραίες και ανεξήγητες συμπεριφορές. Και κάθε φορά που αντιμετώπιζα μια τέτοια συμπεριφορά, καταλάβαινα ότι ο εαυτός μου με σπρώχνει πέρα από τα όριά μου, με σπρώχνει να βγω έξω από όλα τα κουτάκια της διαμόρφωσης, με σπρώχνει για να με αποδεχθώ άνευ όρων, και να κρατάω την ισορροπία μου, ακόμα και στις πιο δύσκολες, ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες.

Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν με βύθιζαν στην θλίψη και στην απογοήτευση, τώρα βλέπω την μεγάλη διαφορά μέσα μου, που είναι αποτέλεσμα της εξέλιξής μου. Γιατί τότε δεν είχα κερδίσει ακόμα τον εαυτό μου, γιατί τότε ζητούσα την αποδοχή των άλλων, γιατί τότε  ζούσα ακόμα μέσα στους φόβους μου και τις ενοχές μου κι έβλεπα παντού αδιέξοδα. 
Τώρα όμως όταν δεν με αποδέχονται λέω, δεν πειράζει, αποδέχομαι η ίδια τον εαυτό μου, έχω εμένα.

Όταν προσπαθούν επίσης να με μειώσουν και να με προσβάλλουν  δεν τα καταφέρνουν πια, γιατί μ’ εκτιμάω και γιατί  γνωρίζω ποια είμαι! Είμαι αυτό που είμαι», Θεός-Θεά δημιουργός! Έχω εμένα.

Όταν προσπαθούν να με χειραγωγήσουν, το μόνο που καταφέρνουν, είναι να με κάνουν να χαμογελάω με κατανόηση! Έχω εμένα.

Όταν νιώθω ότι δεν μ’ αγαπάνε, λέω δεν πειράζει αγαπάω  η ίδια τον εαυτό μου και γνωρίζω ότι κι ο εαυτός μου μ’ αγαπάει πέρα από κάθε όριο! Έχω εμένα.

Όταν προσπαθούν να με βάλουν στον ανταγωνισμό και στην αντιπαράθεση, γιατί θέλουν ν’ αποδείξουν «πόσο έξυπνοι» είναι και ότι εκείνοι είναι οι φορείς της αλήθειας, λέω πάλι δεν πειράζει, δεν χρειάζεται ν’ αποδείξω τίποτα και σε κανέναν. Έχω εμένα.

Όταν με κατηγορούν ότι έχω άδικο, δεν προσπαθώ ν’ αποδείξω το δίκιο μου, γιατί δεν μ’ ενδιαφέρει πια να έχω δίκιο. Εκείνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να είμαι αληθινή και να είμαι ο εαυτός μου. Έχω εμένα!

Όταν παίζουν κρυφά  παιχνίδια πίσω από τις πλάτες μου, συνήθως κάνω πως δεν καταλαβαίνω γιατί βαριέμαι και δεν θέλω να μπω στην σύγκρουση όπως παλιά που θύμωνε το «εγώ» μου. Και λέω δεν πειράζει, άστους, τους αποδέχομαι και τους κατανοώ. Έχω εμένα.

Στους σωτήρες και στους προστάτες που έρχονται να με σώσουν, λέω όχι, γιατί δεν χρειάζομαι σωτήρες και προστάτες. Γνωρίζω πολύ καλά ότι μόνον ο εαυτός μου μπορεί να με σώσει και να με έχει ασφαλή ανά  πάσα στιγμή στο τώρα μου.  Έχω εμένα.

Δεν νιώθω ποτέ μόνη μου, ακόμα κι όταν δεν βρίσκεται κανένας κοντά μου, γιατί με τον εαυτό μου κάνω υπέροχη συντροφιά. Έχω εμένα!

Δεν τα γνωρίζω όλα και δεν το παίζω ξερόλας! Η Ύπαρξή μας και το Σύμπαν είναι απέραντα και η εξέλιξή μας δεν σταματάει ποτέ. Είμαι πάντα ανοιχτή, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι έχω και θέλω να μάθω πολλά ακόμα. Γι’ αυτό είμαι  πάντα μια καλή μαθήτρια, με πάθος για την εξέλιξη και το καινούργιο. Έχω εμένα.

Δεν μ’ ενδιαφέρει να είμαι τέλεια και είμαι διαφορετική από τον καθένα,όπως και ο καθένας είναι διαφορετικός από τον άλλον, αλλά μου αρέσω έτσι όπως είμαι μέσα στην διαφορετικότητά μου. Έχω εμένα.

Έχω εμένα οικογένεια και δεν είναι πια εύκολο να μου κλέψουν ενέργεια, γιατί έχω δώσει η ίδια στον εαυτό μου, την εκτίμηση, την αποδοχή, την αγάπη και την εμπιστοσύνη και δεν περιμένω  να μου τα δώσουν οι άλλοι. Νιώθω πλήρης και δεν έχω προσδοκίες σχετικά με τους άλλους. Και γι’ αυτό το λόγο τώρα πια είμαι σε θέση να κτίζω υγιείς σχέσεις επί ίσοις όροις και να μοιράζομαι την αγάπη και την χαρά. Γιατί έχω εμένα.

Έχω εμένα, αλλά είμαι κι εσείς! Και όταν με αποδέχομαι, μας αποδέχομαι επίσης κι όταν μ’ αγαπάω, μας αγαπάω επίσης. Έχω εμένα οικογένεια και είμαι κομμάτι σας, όπως κομμάτια μου είστε κι εσείς. Και όλα όσα ανέφερα παραπάνω, είναι μόνον ο ρόλος μας και οι προκλήσεις μας, τις οποίες έχουμε σχεδιάσει με αγάπη μεταξύ μας, για να σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον βαθύτερα μέσα μας. Πίσω όμως από τον ρόλο μας, υπάρχει πάντα η θεϊκότητά μας, υπάρχει πάντα αυτό το θεϊκό μέρος του εαυτού μας που μας ενώνει κι είμαστε Ένα. Και η αλλαγή  του καθενός μας μέσα του πάντα μας επηρεάζει όλους. Και βρισκόμαστε στη Γη, για να εξελιχθούμε, ν’ ανεβούμε πάνω από τις συχνότητες της διττότητας και του παιχνιδιού και να γειωθούμε στις συχνότητες του φωτός και της ελευθερίας που είναι αγάπη. Γι’ αυτό ας έχουμε επίγνωση της ενότητας και ας προχωρήσουμε μαζί πιασμένοι χέρι-χέρι, για να τιμήσουμε αυτό που είμαστε, για να τιμήσουμε το Ένα, για να τιμήσουμε τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.


Τη φωτογραφία επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου