H ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

H ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Από την Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου

Ο Πλούτωνας μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Η ένταξη του στην κατηγορία των πλανητών του Ηλιακού συστήματος έχει περισσότερο ιστορική σημασία, παρά επιστημονική. Για την ακρίβεια, ανήκει στην κατηγορία των νάνων πλανητών και παράλληλα θεωρείται το πρότυπο μιας νέας κατηγορίας που αποτελούν τα σώματα που βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα.

Από Αστρονομικής άποψης έχει την επίσημη ονομασία 134340. Παρότι πλανήτης νάνος ο Πλούτωνας  είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στη Ζώνη του Κάιπερ (Κuiper Belt). Πολλά από τα αντικείμενα της Ζώνης του Κάιπερ, αποτελούνται κατά κύριο λόγο από πέτρωμα και πάγο. Το μέγεθός του είναι μικρότερο ακόμα και από της Σελήνης. Βρίσκεται στα εξωτερικά τμήματα του συστήματος και έτσι χαρακτηρίζεται από πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Η μέση απόσταση του Πλούτωνα από τον Ήλιο είναι 39,48 αστρονομικές μονάδες, δηλαδή περίπου 5.906.000.000

• Έχει περίπου διάμετρο 2.390 km.

• Κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε 248.09 γήινα έτη (90.588 γήινες ημέρες).

• Κάνει μια περιστροφή γύρω από τον άξονά του κάθε 6 ημέρες περίπου.

• Μέση θερμοκρασία: -225 C

• Διάρκεια ημέρας: 153,3hr

• Περίοδος περιστροφής: 153,3 hr

• Κλίση άξονα: 122,5

• Πυκνότητα: 1750 kg/m3

• Eπιφανειακή πίεση: 0 bar

• Περιήλιο - Αφήλιο: Ο Πλούτωνας στο περιήλιο πλησιάζει τον Ήλιο περισσότερο από τον Ποσειδώνα, περίπου σε απόσταση 4,5 δισεκ. χλμ., ενώ στο αφήλιο απομακρύνεται από τον Ήλιο σε απόσταση περίπου 7,4 δισεκ. χλμ.

• Κινείται σε ελλειπτική τροχιά με μεγάλη εκκεντρικότητα (μεγαλύτερη από αυτήν των πλανητών). Η τροχιά του Πλούτωνα παρουσιάζει και τη μεγαλύτερη κλίση ως προς την εκλειπτική και είναι ίση με 17,14°. Έτσι, όταν ο Πλούτωνας θεωρούνταν ακόμα πλανήτης, εναλλασσόταν μεταξύ Ποσειδώνα και Πλούτωνα, καθώς η τροχιά του πρώτου μπαίνει "μέσα" από την τροχιά του δεύτερου, χωρίς ωστόσο να υπάρχει πιθανότητα να συγκρουστούν ποτέ.

Έχει δορυφόρο τον Χάροντα που βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση, γεγονός που δεν έκανε δυνατή την ανακάλυψή του παρά μόνο το 1978. (ενώ ο Πλούτωνας είχε ανακαλυφθεί ήδη από το 1930). Την ανακάλυψη του έκανε  ο ιδρυτής του αστεροσκοπείου του Flagstaff της Αριζόνα Πέρσιβαλ Λόουελ. Ένα από τα αστρολογικά σύμβολα του είναι η ένωση των αρχικών PL (λόγω του ονόματος Πέρσιβαλ Λόουελ).

Ο δορυφόρος Χάροντας έχει το μισό μέγεθος του Πλούτωνα, (είναι δηλαδή αρκετά μεγάλος ως προς το μέγεθος του πλανήτη νάνου Πλούτωνα και απέχει μόλις 17.000 χλμ από αυτόν) και λόγω αυτού, οι αστρονόμοι τους χαρακτήρισαν το ζεύγος Πλούτωνα – Χάροντα και τους χαρακτήρισαν διπλό πλανήτη. Και οι δύο περιστρέφονται γύρω από το κοινό τους βαρυτικό κέντρο, δείχνοντας πάντα το ίδιο ημισφαίριο.

Πρόσφατα ανακαλύφθηκαν δυο ακόμη δορυφόροι του Πλούτωνα. 

Τον Ιούνιο του 2006, οι δύο αυτοί δορυφόροι ονομάστηκαν Νύχτα, (από τη μυθολογική οντότητα Νύχτα μητέρα του Πλούτωνα), και Ύδρα, (από το εννιακέφαλο τέρας, φύλακα του Κάτω Κόσμου).

Επειδή υπάρχει ήδη αστεροειδής ονόματι Νυξ (δηλαδή Νύχτα), αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν  διαφορετική ορθογραφία με το όνομα Nix στα αγγλικά (για το δορυφόρο του Πλούτωνα). 

Τον Ιούλιο του 2011, το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ ανακάλυψε άλλον ένα δορυφόρο, ο οποίος έχει διάμετρο μόλις 13 με 34 χιλιόμετρα. Είναι γνωστός ως S/2011 (134340) 1 ή Ρ4, που πρόσφατα ονομάσθηκε ΄΄Κέρβερος΄΄ από το ομώνυμο σκύλο με τα τρία κεφάλια της Ελληνικής μυθολογίας,  που φύλαγε τις Πύλες του Άδη. (Νεκρομαντείο Αχέροντα). 

Τέλος, ο S/2012 (134340) 1 είναι ο πέμπτος κατά σειρά ανακάλυψης και μικρότερος σε μέγεθος δορυφόρος. Ανακαλύφθηκε από το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ στις 26 Ιουνίου του 2012 και ανακοινώθηκε στις 11 Ιουλίου του ίδιου έτους, σχεδόν ένα χρόνο μετά την ανακάλυψη του δορυφόρου S/2011 (134340) 1, ενώ πρόσφατα του δόθηκε το όνομα Στύγα από την Ελληνική μυθολογία.

Ο Πλούτωνας φαίνεται από τη Γη ως αστέρας 15ου μεγέθους. Η επιφάνειά του καλύπτεται από ένα στρώμα παγωμένου αζώτου και ίχνη μεθανίου, το οποίο όταν ο Πλούτωνας είναι πιο κοντά στον Ήλιο εξαχνώνεται, σχηματίζοντας έτσι μια αραιή ατμόσφαιρα γύρω από τον πλανήτη. Δεν είναι βέβαιο ότι ο Πλούτωνας σχηματίστηκε την ίδια περίοδο που σχηματίστηκαν οι υπόλοιποι πλανήτες του Ηλιακού συστήματος. Μετά από πρόσφατες φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble, ο Πλούτωνας εμφανίζεται κατά τουλάχιστον 20% πιο κόκκινος από το παρελθόν. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως εισέρχεται σε μια νέα φάση στην περιφορά του γύρω από τον ήλιο, κάτι που κάνει τους πάγους από άζωτο στην επιφάνειά του να μεταβάλλονται, δίνοντας ένα πιο έντονο κόκκινο χρώμα στον πλανήτη νάνο.

Σύμφωνα με τη Μυθολογία, ο Πλούτωνας φέρεται να συνδέεται με τον θεό του κάτω κόσμου Άδη. Γιός του Τιτάνα Κρόνου και της συζύγου του Ρέας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιός του Κρόνου και με τους αδελφούς του Δία και Ποσειδώνα, αποτελούσε την τριάδα των μεγαλύτερων θεών του Ελληνικού Πάνθεου. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του ήταν ο ανώτερος κυβερνήτης του κόσμου. Ήταν όμως γεμάτος φόβο μήπως και κάποιο από τα παιδιά του έπαιρνε την εξουσία.

Λόγω αυτού του φόβου του, καταβρόχθιζε τα παιδιά του και τα κρατούσε φυλακισμένα στα σπλάχνα του. Εκεί όμως τα παιδιά του συνέχιζαν να ζουν (γιατί ήταν όλα τους αθάνατα, λόγω ότι ήταν θεοί). Απ΄όλο αυτό το κακό γλύτωσε μόνο ο μικρότερος του γιός ο Δίας, γιατί η μητέρα του τον γέννησε μυστικά και τον έκρυψε στην Κρήτη. Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, εξεργέθηκε εναντίον του πατέρα του και τον ανάγκασε να απελευθερώσει τα καταβροχθισμένα παιδιά του και του κήρυξε αμείλικτο πόλεμο. Ο Άδης τάχτηκε στο πλευρό του Δία και μαζί με τον αδελφό του Ποσειδώνα και άλλους συμμάχους, τον βοήθησαν να κατατροπώσει τον Κρόνο και να του πάρει την εξουσία. Μετά τη νίκη, τα αδέλφια συμφώνησαν να μοιράσουν την κληρονομιά του Κρόνου με κλήρο: ο Δίας ρύθμισε τη διανομή ώστε να του πέσει η εξουσία πάνω στον ουρανό και τη γη, ο Ποσειδώνας πήρε τη διακυβέρνηση της θάλασσας και ο Άδης έγινε παντοδύναμος κυβερνήτης στο βασίλειο του κάτω κόσμου.

Η κυριαρχία του κάτω κόσμου του ταίριαζε διότι ο χαρακτήρας του ήταν σκληρός. Το βασίλειο του βρισκόταν στα βάθη της γης και ποτέ δεν έφτασε εκεί αχτίδια ηλίου. Ήταν μια  άχαρη πεδιάδα γεμάτη από άγριο ασφοδίλι.

Την πεδιάδα διέσχιζαν πέντε ποταμοί, που χάραζαν ταυτόχρονα και τα σύνορά του. Η Στύξ που πάγωνε τα πάντα, ο ποταμός των στεναγμών Αχέρων, ο ποταμός του πένθους Κωκυτός, ο πύρινος ποταμός Πυριφλεγέθων και ο ποταμός του σκότους Λήθη, που τα νερά του έφερναν τη λησμονιά του κάτω κόσμου. Το πως ακριβώς ήταν χωρισμένο αυτό το βασίλειο οι άνθρωποι δεν το’ξεραν, γιατί κανένας από τους θνητούς δεν γύρισε από εκεί.

Έλεγαν πως στα δυτικά ήταν τα Ηλύσια πεδία, όπου ζούσαν την αιώνια ζωή τους τα πνεύματα των δικαίων. Κάπου στα βάθη ήταν ο Τάρταρος, όπου εκτίουν τις αιώνιες ποινές τους οι αμαρτωλοί και στο πιο σκοτεινό τμήμα αυτού του βασιλείου, στο Έρεβος, έχει ο Άδης το ανάκτορό του, απ΄όπου κυβερνά μαζί με τη σύζυγό του  Περσεφόνη τους θεούς του κάτω κόσμου και τις σκιές των νεκρών. 

Οι σκιές των νεκρών έφταναν στο βασίλειο του Άδη, περνώντας από χαραματιές γης και σκοτεινές αβύσσους. Μια από αυτές ήταν και το ακρωτήριο Ταίναρο, στο νοτιότερο σημείο της Πελοποννήσου. Μια άλλη στον Κολωνό της Αττικής και μια ακόμη, κάτω από την Αίτνα της Σικελίας.

Κατά τον Όμηρο η είσοδος για τον άλλο κόσμο, ήταν στην πιο μακρινή δύση, όπου δεν έφταναν οι αχτίδες του Ήλιου. Τη είσοδο του Άδη, τη φύλαγε ο τρικέφαλος σκύλος Κέρβερος. Όσους έρχονταν τους άφηνε να περάσουν μέσα, αλλά σε κανέναν δεν επέτρεπε να βγει από εκεί. Από την είσοδο ο δρόμος οδηγούσε προς τον ποταμό Αχέροντα. Εκεί ήταν ο άχαρος Χάρων που περνούσε τους νεκρούς στην άλλη όχθη. Όποιος δεν ήταν ούτε καλός ούτε κακός, τραβούσε για το λιβάδι με το ασφοδίλι, όπου περιφερόταν χωρίς χαρά, δίχως θλίψη, σαν ασώματη σκιά.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Αχιλλέας που βρέθηκε εκεί δήλωσε τα εξής: ΄΄θα προτιμούσα να δουλεύω στον απάνω κόσμο σαν μεροκαματιάρης στο χωράφι ενός φτωχονοικοκύρη, όπου δεν υπάρχει ούτε άφθονο φαγητό, παρά να είμαι εδώ στο βασίλειο του Άδη κυβερνήτης των σκιών όλων αυτών των πεθαμένων ανθρώπων΄΄.

Οι θεοί του κάτω κόσμου, που βρίσκονταν κάτω από την εξουσία του Άδη, ήταν λιγότεροι από τους θεούς του Ολύμπου και από τους θεούς της θάλασσας. Προκαλούσαν όμως φρίκη και τρόμο στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι μισούσαν το βασίλειο του Άδη. Όποιος έμπαινε σε αυτό, ήταν υποχρεωμένος να παραιτηθεί από κάθε ελπίδα.

Ο Άδης κατά κανόνα δεν απομακρυνόταν από την έδρα του. Όμως όταν ήταν ανύπαντρος ανέβηκε στον απάνω κόσμο, για να απαγάγει την κόρη του Δία και της Δήμητρας Περσεφόνη. Μερικές φορές  πήγαινε στον Όλυμπο για να πάρει μέρος στο συμβούλιο των θεών. Οι θεοί δεν τον πολυαγαπούσαν και αυτός το ανταπόδιδε με τον ίδιο τρόπο.     

Κάποιοι ήρωες  έφτασαν ως το θρόνο του  Άδη και έπειτα ξαναγύρισαν, μα ο πιο ένδοξος ήταν ο Ηρακλής που έφερε από εκεί τον Κέρβερο. Άλλοι που κατάφεραν να φτάσουν μέχρι εκεί  ήταν ο Ορφέας, ο  Σίσυφος ο Αινείας κ.α.

Το όνομά του το συναντάμε και σε πίνακες της γραμμικής γραφής «Β» από το 13^ο – 14^ο αιώνα π.χ που βρέθηκαν στην Πύλο.

Οι Έλληνες τον τιμούσαν και σαν δωρητή του πλούτου που προέρχεται από τα βάθη της γης. (ορυχεία). Γι ΄αυτό του το λειτούργημα, τον αποκάλεσαν Πλούτωνα. Οι άνθρωποι του αφιέρωναν ναούς και ιερά. Όποιος όμως ήθελε να καλέσει τον Άδη, γονάτιζε και χτυπούσε με τη γροθιά του τη γη. Συνήθως του θυσίαζαν μαύρα αρνιά. Όταν κάποιος τα θυσίαζε, τα σκότωνε και έπρεπε γυρίζει το πρόσωπό του και να κοιτάζει αλλού. Ιερό του δέντρο ήταν το κυπαρίσσι και ιερό του λουλούδι ο νάρκισσος.

Οι καλλιτέχνες της Αρχαιότητας απεικόνιζαν τον Άδη παρόμοιο με τον αδελφό του Δία. Τον παρουσίαζαν όμως κατσούφη και με τα μαλλιά του να πέφτουν ανοικτά στο μέτωπό του. Τα πιο γνωστά αγάλματά του, είναι ρωμαϊκά αντίγραφα ελληνικών πρωτότυπων, που χρονολογούνται στον 4 ο – 3 ο αιώνα π.χ. και φέρνουν τα ονόματα των συλλογών στις οποίες ανήκουν ή ανήκαν: ο Άδης του Βατικανού, ο Πλούτων της Μποργκέζε, ο Πλούτων του Ουφφίτσι, ο Πλούτων της Πάρμας. Τον αναγνωρίζουμε και σε αρκετά ανάγλυφα, όπως στο πήλινο Άδης και Περσεφόνη του 460 π.χ

Στους νέους χρόνους, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον καλλιτεχνών: γλύπτες, ζωγράφοι, ποιητές και μουσικοσυνθέτες κλπ. Ανάμεσά τους ο Μπερνίνι  και ο Ματτιέλλι, ο Γκαίτε, Σίλλερ, Πούσκιν, Μοντεβέρντι, Σαιν – Σανς και Στραβίνσκυ.    

   

Στην Αστρολογία, τον βλέπουμε να καταλαμβάνει τη θέση του Άρη και να θεωρείται ως ο κοσμικός κυβερνήτες της 8^ης πύλης. Γίνεται με αυτόν τον τρόπο, ο κυβερνήτης του Σκορπιού ευρύτερα, αλλά και ο κυρίαρχος κυβερνήτης του 1^ου δεκαημέρου (του Σκορπιού) ειδικότερα. Δεν είναι διόλου τυχαίο φυσικά ό,τι στην Αστρολογική σπουδή, ανήκει στην κατηγορία των μοιραίων αρχετυπικών ενεργειών.

Σε κάποιους από τους Αστρολογικούς κανόνες, τον έχουμε τοποθετήσει στην κατηγορία ως η ΄΄ανώτερη΄΄ βαθμίδα του Άρη. Πολεμιστής, αφανής, δεν φαίνεται στο φως του Ήλιου, δρα κυρίως (σ)τη νύχτα και στο σκοτάδι. Είναι μυστικός πολεμιστής και σύμβολο του Θανάτου και της Αναγέννησης. Δεν ενδιαφέρεται για τα επιφανειακά πράγματα. Είναι ο κρυφός ηγέτης που κινεί τα νήματα.  Ενδιαφέρουσα άποψη, είναι ότι αρχετυπικά συνδέεται με το υποσυνείδητο και τους φόβους μας. 

*Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό New Age Astrology, Τεύχος 10
 (Άνοιξη 2015)

Βιβιλογραφία:

Άτλας του Ουρανού εκδόσεις susaeta
Εγκυκλοπαίδεια της Μυθολογίας
Το Ηλιακό σύστημα μέσα στο Σύμπαν Π.Ε.Κ
Wikipedia.org
Σ.Φ.Α.Κ

Από την Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου,

Σύμβουλο Ολιστικής & Συνδυαστικής Αστρολογίας,

Reiki Master Teacher