Ε, μα, τι θα γίνει?
Συνεχώς θα πρέπει να σε γαργαλάω για να το θυμάσαι?
Έλα μου. Πάμε μαζί. Βαθιές αναπνοές να γεμίσει όλο το είναι.
Να γεμίσει χαρά και φως! Κι άσε μετά τη χαρά και το φως να κάνουν μόνα, το θαύμα μέσα μας.
Προσπάθησε.
Συγκεντρώσου.
Μίλα με το Θεό.
Πλησίασέ Τον.
Εκεί είναι.
Ότι κι αν νοιώθεις αυτή τη στιγμή. Είναι σεβαστό. Νοιώσε το. Πλήρες.
Βίωσε τα συναισθήματά σου. Και σε λίγο, αφού αυτά εκτονωθούν, γίνε παρατηρητής της κατάστασης που βίωσες και… χα μο γέ λα!
Δυσκολεύεσαι?
Οκ.
Τότε χρειάζεται για αρχή λίγο να… μαλακώσεις. Να νοιώσεις όμορφα.
Πως?
Να ένα παράδειγμα: Σκέψου τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν.
Εκείνους που νοιώθεις ότι σε αγαπούν, όπως είσαι. Έρχονται στο νου ένας- ένας. Ως άλλοι άγγελοι. Χαμογελάς τώρα?
Ναι!
Άρχισε λοιπόν να τους ευχαριστείς. Έναν προς έναν. Γιατί είναι κει όταν τους έχεις ανάγκη, γιατί σε αγαπούν. Διότι είναι δίπλα σου ο καθένας για έναν διαφορετικό λόγο. Ευχαρίστησε τον καθένα ξεχωριστά, για τον κάθε λόγο ξεχωριστά, που είναι κοντά σε σένα την/τον ξεχωριστό, με ξεχωριστή αγάπη.
Μόλις τελειώσεις και νιώθεις χαλαρά, ζεστά και μαλακά μέσα σου τότε άνοιξε το παράθυρο και θα μπει φως, χαρά κι αγάπη μέσα.
Είδες πόσο εύκολο ήταν?
Για να νοιώσουμε τώρα, αναπνέεις?
Πολύ σε αγαπώ!!!
Κατερίνα Μαγουνάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου