Στα παιδικά μας χρόνια ζούσε κάποτε μια κυρία που τη λεγαν ... ξεγνοισιά ... Από τη Μαρία Κολλιού

     ΜΙΑ ΦΟΡΑ Κ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ... 
... Η ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΧΑΣΑΜΕ !

στα παιδικά μας χρόνια ζούσε κάποτε μια κυρία που τη λέγαν ξεγνοιασιά...

κάποτε αυτή η κυρία μεγάλωσε ...

έγινε μια όμορφη και ώριμη γυναίκα ...

ναι μεν υπήρχε ...

μα στο πρόσωπό της πέρασαν οι έννοιες ...

κ την συντρόφευαν κάθε μέρα ...

μεγαλώνοντας κατοίκησαν στο πρόσωπό της οι σκέψεις ...

αυτές που φίλες γίναν με κάθε ρυτίδα της ...

καθώς μεγάλωνε η όμορφη κοπέλα ...

κοντά στις εκφράσεις της κατοίκησαν οι ερινύες ...

για όλα όσα ζούσε γύρω της σαν παρατηρητής ...

και τα χρόνια περνούσαν ...

κ ζωή κάθισε στις λευκόχρυσες τρίχες των μαλλιών της ...

κ κάθε τόσο συζητούσαν για τα χρόνια εκείνα που ο πόνος έμεινε στο δέρμα 
σαν παιδί ...

κάτι που σήμερα ο πόνος περνάει βαθύτερα ...

μα η κοπέλα δεν έχασε το χαμόγελό της ...

γιατί στην παιδική ψυχή της πάντα η ξεγνοιασιά της θύμιζε ...

πως όσα χρόνια κ σκέψεις κ έννοιες να περάσουν από πάνω της ...

η αθώα παιδικότητα είναι αρχετυπική ...

βασίλισσα σε κάθε ρυτίδα ...

περήφανη για κάθε λευκή τρίχα ...

χαμογελαστή σε κάθε δύσκολη σκέψη ...

μια φορά κ έναν καιρό ... η ξεγνοιασιά που δε χάσαμε !



Από τη Μαρία Κολλιού 

Τη Φωτογραφία επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου