ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Παρατηρώντας τον Ήλιο αυτή την εποχή του έτους (από το βόρειο ημισφαίριο) βλέπουμε ότι παραμένει αρκετά χαμηλά στο Νότο.
Στη πραγματικότητα στις 21 Δεκεμβρίου είναι η μικρότερη μέρα του χρόνου στο βόρειο ημισφαίριο – το χειμερινό ηλιοστάσιο - και σηματοδοτεί την αρχή του χειμώνα.
Ωστόσο, είναι επίσης ένα σημείο καμπής. Μετά το ηλιοστάσιο ο Ήλιος αρχίζει σιγά σιγά να τρέπεται προς τον βορρά. Οι ημέρες μεγαλώνουν όλο και περισσότερο και ο ήλιος ανεβαίνει ψηλότερα στον ουρανό.
Δεν θα αισθανθούμε την διαφορά από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει ακόμη πολύ περισσότερο σκοτάδι από το φως της ημέρας. Ο ήλιος εξακολουθεί να είναι χαμηλά στον ουρανό και οι ακτίνες του πρέπει να περάσουν μέσα από ένα παχύ στρώμα της ατμόσφαιρας για να μας φτάσουν.
Η λέξη ‘’Ηλιοστάσιο’’ σημαίνει στα ελληνικά ‘’ήλιος στέκεται ακόμη’’. Αυτό δείχνει ότι ο ήλιος ανατέλλει και δύει στα ίδιο σημεία στον ορίζοντα για λίγες ημέρες. Παίρνει λίγο χρόνο για να παρατηρήσετε ότι έχει αρχίσει να κινείται και πάλι, για να φτάσει βόρεια της στασιμότητας στο θερινό ηλιοστάσιο, στις 20 του Ιουνίου.
Πηγή : STARDATE
ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΙΣΗΜΕΡΙΕΣ
Το ηλιοστάσιο είναι ένας σταθμός στην τροχιά της Γης, κατά τη διάρκεια της οποίας η κλίση του άξονα της Γης, είναι στραμμένη πλέον άμεσα προς ή μακριά από τον Ήλιο.
Το θερινό ηλιοστάσιο για το βόρειο ημισφαίριο λαμβάνει χώρα μέσα σε λίγες μέρες στις 21 Ιουνίου κάθε έτους. Είναι αυτή η ημέρα, που η θέση του ήλιου στον ουρανό το μεσημέρι, βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του έτους και η θέση του ήλιου από ανατολή σε δύση είναι η πλέον απομακρυσμένη προς βορρά για το έτος.
Τον χειμερινό ηλιοστάσιο είναι γύρω στις 21 Δεκεμβρίου και σηματοδοτεί την ημερομηνία κατά την οποία ο ήλιος είναι χαμηλότερα στον ουρανό το μεσημέρι και ανατέλλει και δύει στον απώτατο Νότο. Η ημέρα του θερινού ηλιοστασίου είναι η μεγαλύτερη του έτους και η ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου είναι η μικρότερη του έτους.
Η ισημερία είναι η εποχή του έτους, όταν ο ήλιος εμφανίζεται στον ουρανό στο σημείο τομής της εκλειπτικής και του ουράνιου ισημερινού. Υπάρχουν δύο τέτοια σημεία: Η εαρινή ισημερία (περίπου 21 Μαρτίου) σηματοδοτεί την έναρξη της άνοιξης. Η φθινοπωρινή ισημερία (περίπου 20 Σεπτεμβρίου) σηματοδοτεί την έναρξη του φθινοπώρου.
Πηγή : STARDATE
ΑΝΑΤΕΛΛΩΝ ΚΡΙΟΣ
Η σημερινή γνώση της αστρονομίας μας βοηθάει να παρατηρήσουμε ουράνια αντικείμενα στον νυχτερινό ουρανό.
Ο νυχτερινός ουρανός μας προσφέρει μερικά από αυτά καθώς και αστερισμούς που δεν είναι ιδιαίτερα φωτεινοί ή εύκολο να εντοπιστούν, αλλά είναι δημοφιλείς.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Κριός. Είναι χαμηλά στα ανατολικά στο σούρουπο και ανεβαίνει ψηλότερα αργά το βράδυ. Είναι ένα αχνό μοτίβο και χαρακτηρίζεται από μόνο ένα ζευγάρι από μέτρια φωτεινά αστέρια: Hamal, το φωτεινότερο του και Sheratan, το δεύτερο φωτεινότερο του.
Ο Κριός είναι διάσημος όχι μόνο λόγω της λαμπρότητας του, αλλά και λόγω της θέσης του – είναι ένας από τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου. Αυτοί οι αστερισμοί βρίσκονται κατά μήκος της διαδρομής του ήλιου στον ουρανό. Στους αρχαίους χρόνους οι Έλληνες τους έδωσαν ιδιαίτερη σημασία.
Ο Κριός ήταν ο πιο σημαντικός από όλους. Εκείνη την εποχή ονομάστηκαν οι αστερισμοί. Όταν ο ήλιος περάσει από τα αστέρια του Κριού βρισκόμαστε στην εαρινή ισημερία – η πρώτη μέρα της άνοιξης στο βόρειο ημισφαίριο. Με το ξύπνημα της Γης από τον χειμερινό λήθαργο της, η ισημερία ήταν μια ευκαιρία γιορτής και συχνά σηματοδοτούσε την έναρξη του νέου έτους.
Σήμερα, η θέση του Ήλιου στην ισημερία, είναι ακόμη γνωστή ως το ‘’πρώτο σημείο του Κριού’’, ακόμη και αν ο ήλιος είναι στην πραγματικότητα στους Ιχθύς.
Πηγή : DAMON BENNINGFIELD STARDATE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου