Πλανητικές ώρες 01/11/12

  Ημέρα του Δία ! 
  Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012
 

Η παράδοση της αστρολογίας, μας δίνει το περιεχόμενο 
της επιρροής των Πλανητών πάνω στις πλανητικές ώρες.
Μας πληροφορεί, ότι εάν και εφόσον κινηθούμε μέσα στα πλαίσια

του κύκλου (εντός του 24ου) τα αποτελέσματα που θα αποκομίσουμε θα είναι συμβατά ως προς τους στόχους και τις επιτυχίες μας.**

Από την Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου
 

Ώρα του Ήλιου:
Μέσα σε αυτήν, συναντήσεις που γίνονται με ανώτερους ή γενικά με άτομα εξουσίας, διέπονται από ευνοϊκές προοπτικές. Είναι κατάλληλη να ζητηθεί μια χάρη ή γενικά εύνοια. Θεωρείται επίσης κατάλληλη για αγορά πραγμάτων προς μεταπώληση και για αλληλογραφία. Συνιστάται η ώρα αυτή για υπογραφή συμβολαίων και γενικά νομικών εγγράφων.

Ώρα Αφροδίτης:
Μέσα σε αυτήν ευνοούνται οι σχέσεις με το άλλο φύλλο, ο γάμος, ο αρραβώνας και η πρόταση γάμου. Κρίνεται κατάλληλη για ψυχαγωγία, για παιχνίδια, για καλλωπισμό, ή εξωραϊσμό. Συνιστάται η ώρα αυτή για αρχή μιας γνωριμίας, για νομικά θέματα και για οποιαδήποτε δραστηριότητα, ιδιαίτερα ιδιωτική.

Ώρα Ερμή:
Μέσα σε αυτήν, αναπτύσσεται η εγκεφαλική δραστηριότητα, που εκφράζεται με την πνευματική ενασχόληση, την ευγλωττία και την αποδοτική συζήτηση. Ευνοϊκή για μικρά ταξίδια, για αποστολή μηνυμάτων και για γρήγορες ενέργειες. Συνιστάται η ώρα αυτή για ευμενή εντύπωση ή και εντυπωσιασμό ενός προσώπου, ιδιαίτερα σε θέματα πνευματικά ή εμπορικά.

Ώρα Σελήνης:
Μέσα σε αυτήν αναπτύσσονται οι κατάλληλοι παράγοντες για έναρξη ερευνών και για επαφές με το κοινό ή τις γυναίκες πάνω σε θέματα εργασίας. Κρίνεται κατάλληλη για θαλασσινά ταξίδια, για μελέτες και για επισκέψεις. Συνιστάται για εμβάθυνση και μεταφυσικές έρευνες, ιδιαίτερα για τηλεπαθητικές έρευνες και μαντείες.

Ώρα Κρόνου:
Μέσα σε αυτήν εκδηλώνονται εμπόδια και καθυστερήσεις, γενικά απογοητεύσεις και διαψεύσεις ελπίδων. Είναι κατάλληλη ώρα για να απαλλαγεί κανείς από κάτι το ανεπιθύμητο. Είναι ώρα για πνευματική ανάταση, κατάλληλη για μεταφυσικές συλλήψεις και προσευχή. Συνιστάται την ώρα αυτή η σωματική ανάπαυση.

Ώρα Δία:
Μέσα σε αυτήν ευνοούνται οι δοσοληψίες με τράπεζες ή πλούσιους ανθρώπους και οι επαφές με τα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Κρίνεται κατάλληλη για έναρξη μακρινών ταξιδιών και για καθιέρωση καλών σχέσεων με συγγενείς εξ αγχιστείας. Ευνοείται για θρησκευτικές επιδόσεις και επαφές με ανθρώπους από τον θρησκευτικό χώρο. Συνιστάται η ώρα αυτή σαν καλή για οποιαδήποτε δραστηριότητα, ιδιαίτερα κοινωνική.

Ώρα Άρη:
Μέσα σε αυτήν δραστηριοποιούνται καταστάσεις ανταγωνισμού, ζηλοτυπίας, φθόνο και γενικά ρήξεων. Είναι η ώρα που μπορεί εύκολα να συμβούν ατυχήματα και να εκδηλωθούν βίαιες συμπεριφορές. Κρίνεται κατάλληλη για επαφές με στρατιωτικούς και τεχνικούς και για χειρισμό όπλων, εργαλείων και γενικά μετάλλων. Συνιστάται η ώρα αυτή σαν κατάλληλη για να ζητηθεί προστασία ή ν΄αρχίσει μια επιχείρηση.

** H ολιστική ανάλυση του ατομικού ωροσκοπίου, θα μας δώσει τις τελικές   απαντήσεις.

*Οι αναφορές προκύπτουν από την άποψη του μεγάλου ερευνητή Π. Γράβιγγερ   

  


Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου,

Σύμβουλος Ολιστικής Αστρολογίας,

Ρέικι Μάστερ

 

Ο τυφώνας Sandy δεν ήταν απλό μετεωρολογικό φαινόμενο ...

Ο Βραβευμένος μετεωρολόγος ισχυρίζεται ότι ο τυφώνας Sandy δεν ήταν απλό μετεωρολογικό φαινόμενο, αλλά άλλη μια τραγική απόδειξη της γεωμηχανικής χειραγώγησης των φυσικών φαινομένων

 

Στέφανος Νικήτας 

Ο τυφώνας Sandy δεν ήταν  απλό μετεωρολογικό φαινόμενο, αλλά άλλη μια τραγική απόδειξη της γεωμηχανικής χειραγώγησης των φυσικών φαινομένων.

Αυτό ισχυρίζεται ο βραβευμένος Αμερικανός μετεωρολόγος  Scott Stevens ενώ ακόμα οι Ανατολικές ακτές μετράνε τις πληγές τους από τον σαρωτικό τυφώνα που κατέστρεψε τα πάντα στο διάβα του.
O Stevens ισχυρίζεται ότι  στρατιωτική τεχνολογία είναι πλέον σε θέση να παράγει και να κατευθύνει κατά βούληση τρομακτικούς τυφώνες, όπως αυτός που έπληξε την Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ.
Μάλιστα, όπως αναφέρει το examiner, η γεωμηχανική είναι μια  πρακτική που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια.

Ο μετεωρολόγος τονίζει ότι με αυτές τις τεχνικές δημιουργήθηκαν εκείνες οι συνθήκες ώστε ο τυφώνας να οδηγηθεί στο  New Jersey

"Αυτό που έχουμε εδώ είναι μια δυνατή μηχανική", δήλωσε στον αέρα ο μετεωρολόγος, για να "προφητεύσει" τη στροφή της κατεύθυνσης του τυφώνα και πάλι προς τις ακτές. Η "προφητεία" ωστόσο έμελλε να αποδειχτεί σωστή: στις ειδήσεις του CBS News το πρωί της Δευτέρας ανακοινώθηκε ότι η διεύθυνση της Sandy είχε αλλάξει, επιστρέφοντας και πάλι προς τις ακτές, με κατεύθυνση το New Jersey.

Ο Stevens  ισχυρίστηκε ότι όλα γίνονται για να ανοίξει η οικονομία του κατασκευαστικού τομέα σε μια περίοδο  οικονομικής δυσπραγίας. "Όλα έχουν να κάνουν με τις επισκευές και την ανοικοδόμηση. Με το ξόδεμα χρημάτων μετά την καταστροφή".

Οι δηλώσεις του μετεωρολόγου ακολουθήθηκαν από κυβερνητικές εξαγγελίες του Κογκρέσου για τις πληγείσες περιοχές.

Σύμφωνα με αυτές, οι πολιτείες που υπέστησαν καταστροφές (Connecticut, New Jersey, Pennsylvania και Massachusetts) μπορούν άμεσα να χρησιμοποιήσουν άμεσα ομοσπονδιακά κονδύλια για να καθαρίσουν τα συντρίμμια και να περιορίσουν τη ζημιά.

Τα μετεωρολογικά αυτά υπερόπλα χρησιμοποιούνται ήδη από τη δεκαετία του '60, ως μέσο ανακατανομής του πλούτου: "χρησιμοποιούν τα καιρικά φαινόμενα ως όπλα για να δημιουργήσουν ακραίες καταστάσεις, τις οποίες εκμεταλλεύεται η παγκόσμια κυβέρνηση, αυτή η κυβέρνηση στην οποία πληρώνουμε τους ρύπους μας" καταλήγει ο Stevens.

Ποιος είναι ο Scott Stevens
Είναι βραβευμένος μετεωρολόγος και έχει εργαστεί για χρόνια σε τηλεοπτικά μετεωρολογικά δελτία όπως αυτό του KPVI News Channel 6 στο Pocatello της πολιτείας του Idaho.
Πριν από 10 χρόνια ωστόσο άρχισε να μελετάει τις κλιματικές αλλαγές και τις τροποποιήσεις του καιρού στο ερευνητικό πλαίσιο του Tom Bearden, πυρηνικού επιστήμονα που έχει ισχυριστεί ότι ο καιρός ελέγχεται και χειραγωγείται πλέον αποφασιστικά από τον άνθρωπο.

 πηγή κειμένου

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
(Επιμέλεια: Αντώνης Παντελίδης)

Δευτέρα, 29 Οκτωβρίου

• Πανσέληνος στις 9:52 μ.μ. Το φεγγάρι ανατέλλει όταν δύει ο ήλιος και φτάνει στο μέγιστό του ύψος στο νότο, περίπου τα μεσάνυχτα, στον αστερισμό του Κριού.

• Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 5:32 π.μ. της Τρίτης.

Τρίτη, 30 Οκτωβρίου

• Ο Αλτάιρ είναι το πιο φωτεινό αστέρι στο νοτιοδυτικό ουρανό όταν βραδιάσει, ενώ ο Βέγας είναι το πιο φωτεινό αστέρι ψηλά στο δυτικό ουρανό. Στα βόρειο-ανατολικά, η Αίγα αρχίζει να σηκώνεται ολοένα και ψηλότερα.

• Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 1:24 π.μ. της Τετάρτης.

Τετάρτη, 31 Οκτωβρίου

• Μόλις βραδιάσει, ο Πολικός αστέρας και ο β της Μικρής Αρκτου (Kochab) βρίσκονται στο ίδιο ύψος. Και τα δύο αστέρια είναι 2ου μεγέθους, με τον Πολικό να βρίσκεται στα δεξιά.

Η σελήνη πλησιάζει πολύ κοντά τον Δία την 1η Νοεμβρίου

• Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 7:10 π.μ. της Πέμπτης.

Πέμπτη, 1 Νοεμβρίου

• Η σελήνη ανατέλλει λίγο μετά τον λαμπρό Δία. Απόψε βρίσκονται πολύ κοντά, λιγότερο από 3 μοίρες μακριά. Ο Δίας είναι 1500 φορές πιο μακριά από τη σελήνη, ενώ ο Αλντεμπαράν, στα δεξιά τους, είναι 930.000 φορές πιο μακριά από τον Δία.

• Αν η σελήνη σας φαίνεται λίγο μικρότερη από το κανονικό δίπλα στο Δία, μπορεί να μην είναι η φαντασία σας. Ο δορυφόρος μας φτάνει στο απόγειό του, το πλέον απομακρυσμένο σημείο στην τροχιά του γύρω από τη Γη, στις 18:29 μ.μ. Τότε θα βρίσκεται 406.050 χιλιόμετρα από το κέντρο της Γης.

• Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 3:02 π.μ. της Παρασκευής.

Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου

• Μόλις βραδιάσει, κοιτάξτε στον βόρειο-ανατολικό ουρανό περίπου στις 45 μοίρες και θα δείτε την Κασσιόπη να κρέμεται με το δεξί μέρος του γράμματος W, την πιο φωτεινή πλευρά της, προς τα πάνω. Ανάμεσα σε αυτήν και τον Περσέα φαίνεται ένα μικρό θολό σύννεφο στον ουρανό. Είναι το διπλό σμήνος του Περσέα που αποτελεί ένα πολύ όμορφο ανοιχτό σμήνος με κιάλια ή με τηλεσκόπιο. Το σμήνος αυτό αποτελείται από το σμήνος NGC884 που περιλαμβάνει 200 αστέρια και το σμήνος NGC869 από 150 αστέρια. Όλα αυτά τα αστέρια είναι πολύ θερμά, τύπου Α και Β, εκτός από μερικούς ερυθρούς υπέρ-γίγαντες που βρίσκονται στο σμήνος NGC884.

• Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 10:53 μ.μ.

Σάββατο, 3 Νοεμβρίου

• Η πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου παρέχει μια τέλεια ευκαιρία για να εντοπίσετε τον μεγαλύτερο αστεροειδή του ηλιακού μας συστήματος, την Δήμητρα (Ceres). Απλά βρείτε με το τηλεσκόπιό σας τον 3ου μεγέθους κόκκινο γίγαντα  Ήτα (η)  των Διδύμων στα πόδια των Διδύμων. Η Δήμητρα θα είναι το δεύτερο πιο φωτεινό σημείο φωτός στο οπτικό πεδίο. Απόψε και αύριο το βράδυ, τα δύο αντικείμενα βρίσκονται σε απόσταση 3 ' (το ένα δέκατο της διαμέτρου της Πανσέληνου) το ένα από το άλλο.

• Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 4:39 π.μ. της Κυριακής.

Κυριακή, 4 Νοεμβρίου

• Το πλανητικό νεφέλωμα Helix (NGC7293) στον Υδροχόο είναι ένα από τα πιο φωτεινά του ουρανού (μέγεθος 7) αλλά δύσκολα εντοπίζεται γιατί έχει χαμηλή φωτεινότητα λόγω της εκτεταμένης επιφάνειάς του (1/4 της μοίρας). Αν κεντράρουμε το τηλεσκόπιό μας στο υ του  Υδροχόου, το νεφέλωμα θα βρίσκεται σε ακτίνα περίπου 1 μοίρας  . Θα βοηθούσε αισθητά στην αναζήτησή σας η χρήση ενός καλού φίλτρου νεφελωμάτων.

• Άξια παρατήρησης με κιάλια ή με μικρό τηλεσκόπιο είναι τα ανοιχτά σμήνη Μ36, Μ37 και Μ38 στον αστερισμό του Ηνίοχου, εκεί δηλαδή που είναι και η Αίγα (Capella).

• Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία διέρχεται από τον κεντρικό μεσημβρινό του πλανήτη στις 12:31 μετά τα μεσάνυχτα. 

• Θέλετε να γίνετε καλύτερος ερασιτέχνης αστρονόμος; Μάθετε τη θέση των αστερισμών με βάση τα πιο λαμπρά αστέρια τους και τους σχηματισμούς τους. Αυτό είναι το κλειδί για να εντοπίσετε και τα διάφορα αντικείμενα από το βαθύ ουρανό με κιάλια ή με τηλεσκόπιο. Ένας πολύ χρήσιμος οδηγός για εύκολο εντοπισμό των αστερισμών σε όλο τον ουρανό είναι το βιβλίο The Monthly Sky Guide (εκδόσεις ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ Θεσσαλονίκης).

• Μπορεί ένα αυτοματοποιημένο τηλεσκόπιο να αντικαταστήσει τους αστροχάρτες; Όπως ο Terence Dickinson και ο Alan Dyer λένε στο Backyard Astronomer's Guide:  "Δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει πλήρως το σύμπαν, αν δεν αναπτύξει την ικανότητα να βρίσκει πράγματα στον ουρανό και αν δεν κατανοεί τις ουράνιες κινήσεις. Αυτή η γνώση κατακτάται μόνο όταν κάποιος αφιερώνει χρόνο κάτω από τα αστέρια με φιλομάθεια και με έναν αστροχάρτη στα χέρια." Χωρίς αυτά, "Ο ουρανός ποτέ δεν γίνεται ένα φιλικό μέρος." 

Μια διαφορετική, ασπρόμαυρη, αποτύπωση του όμορφου νεφελώματος του Ωρίωνα από τον Παύλο Βλάχο. Χρησιμοποιήθηκε το τηλεσκόπιο Skywatcher ED 100, η κάμερα ΑΤΙΚ 383L+. Η οδήγηση έγινε με την LVI.

• Θέλετε να μυηθείτε στο χώρο της αστροφωτογραφίας; Συμβουλευθείτε το βιβλίο Αστροφωτογραφία (εκδόσεις ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ Θεσσαλονίκης) και αποκτήστε τις κατάλληλες γνώσεις για να φωτογραφίσετε το ηλιακό μας σύστημα και πέρα από αυτό).

ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

• Για καθημερινή ενημέρωση σχετικά με την ηλιακή δραστηριότητα, επισκεφτείτε τον δικτυακό τόπο: www.spaceweather.com.

• Ο Ερμής (μέγεθος -0,2) φαίνεται δύσκολα με κιάλια, 30 λεπτά μετά το ηλιοβασίλεμα πολύ χαμηλά στα νοτιοδυτικά, κάτω και δεξιά του Άρη και του Αντάρη.

• Η Αφροδίτη (μέγεθος -4, στην  Παρθένο) ανατέλλει στις 4 π.μ., και εμφανίζεται πάνω από τον ανατολικό ορίζοντα περισσότερο από 1 ώρα πριν το χάραμα. Στο λυκαυγές, είναι ψηλά στα ανατολικά. 

• Ο Άρης (μέγεθος +1,2, στον Οφιούχο) παραμένει χαμηλά στα νοτιοδυτικά στο βραδινό λυκόφως. Μη τον μπερδέψετε με τον Άντάρη που είναι με χρώμα πορτοκαλί  και τρεμοσβήνει πολύ εντονότερα πιο κάτω. Η μεταξύ τους απόσταση φτάνει στις 11 ° στο τέλος της εβδομάδας. Έχουν σχεδόν την ίδια φωτεινότητα.

• Ο Δίας (μέγεθος -2,7, στον Ταύρο) ανατέλλει από τα ανατολικά-βορειοανατολικά μετά τις 7:30 μ.μ. Παρατηρήστε τον Αλντεμπαράν, αρκετά αμυδρότερο στα δεξιά του. Πάνω από τον Αλντεμπαράν είναι οι Πλειάδες.

• Ο Κρόνος έχει χαθεί στο φως του ήλιου.

• Ο Ουρανός, (μέγεθος 5,8, στους Ιχθείς) και ο Ποσειδώνας (μέγεθος 7,9, στον Υδροχόο) είναι στα νότια το βράδυ. Δείτε χάρτες εύρεσης του Ουρανού και του Ποσειδώνα για το 2012, εδώ: http://www.skyandtelescope.com/observing/highlights/Uranus-and-Neptune-in-2012-138059253.html

© 2001-2012 'ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ Θεσσαλονίκης'

www.astronomy.gr

Επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου

Πλατεία Ομονοίας. Κείμενα για την ιστορία της περιοχής

 Πλατεία Ομονοίας
Κείμενα για την ιστορία της περιοχής

Πλατεία Ομονοίας:Το σημείο αρχικά ήταν μια ερημική περιοχή, που αποκαλούσαν τότε «Τζηρίτη» και μέχρι τη σημερινή της εικόνα, αποτέλεσε την πιο παλιά πλατεία της Αθήνας η οποία πέρασε από σαράντα κύματα.

Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο των Κλεάνθη και Ζάουμπερτ (1834), ο χώρος προοριζόταν για την ανέγερση των Ανακτόρων. Στη συνέχεια αποφασίστηκε η ανέγερση του Ναού του Σωτήρος, προκειμένου το έθνος να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς το θείο για την απελευθέρωση. Ο έρανος δεν απόδωσε τα αναμενόμενα και το ποσό που συγκεντρώθηκε διατέθηκε για την ανέγερση του ναού της Μητροπόλεως. Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα πλατεία ανακτόρων και στη συνέχεια πλατεία Όθωνος, προς τιμή του Βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο σημείο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής. Το 1862 ονομάστηκε σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωσαν όρκο «ομόνοιας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα. Ηταν αποσήμερο της 14^ηςΟκτωβρίου όταν πλήθος Αθηναίων συγκεντρώθηκε στην πλατεία για να γιορτάσει την έξωση του Όθωνα. 


Μετά τη δοξολογία ο πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης μεταξύ άλλων είπε «ας ορκισθούμε σε αυτή εδώ την πλατεία που φέρει ήδη το ωραίο όνομα Ομονοία και ας πει ο καθένας εξ ημών «Ορκίζομαι πίστη εις την Πατρίδα και υπακοή στις εθνικές αποφάσεις».

Κατά την περίοδο του Γεωργίου Α’ η πλατεία δενδροφυτεύθηκε με φοινικιές και ευπρεπίστηκε, απέκτησε παγκάκια ενώ στήθηκε και μαρμάρινη αποβάθρα όπου κάθε Κυριακή παιάνιζε μια στρατιωτική μπάντα προ τέρψη των θαμώνων. Φιλοξενούσε μάλιστα και αγάλματα που απεικόνιζαν τις 8 από τις 9 μούσες. Η πλατεία με την πάροδο των χρόνων αποτέλεσε το κέντρο της κοσμικής ζωής της Αθήνας μέχρι το 1930, οπότε και σκάφτηκε το υπέδαφος της για να γίνει ο υπόγειος σταθμός του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Κατά καιρούς φιλοξένησε έργα τέχνης όπως τον «Δρομέα» του Βαρώτσου, την «Πεντάκυκλο» του Ζογγολόπουλου, και τέλος κάτι ταλαίπωρα παρτέρια που αποσύρθηκαν, αφού άφηναν το νερό να περνά στον σταθμό του ηλεκτρικού. Από το 1930 και μετά άρχισε να αποκτά περισσότερο εμπορικό χαρακτήρα και να αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο σημείο για τους κατοίκους της επαρχίας που επισκέπτονταν την Αθήνα. Την δεκαετία του 1960 η επιφάνεια της πλατείας στολιζόταν από τεχνητή λίμνη με συντριβάνια, στα νερά των οποίων βουτούσαν οι Αθηναίοι κατά τους μεγάλους καύσωνες καθώς και οι φίλαθλοι μετά την επιτυχία των ομάδων τους. Στην συνέχεια υπέστη διάφορες μεταμορφώσεις μέχρι και σήμερα που στην ουσία έχει χάσει τον χαρακτήρα της πλατείας και λειτουργεί κυρίως ως οδικός κόμβος.

Τα καφενεία συνδέονται στενά με τη ζωή του νεοέλληνα και έπαιξαν ρόλο σημαντικό στη νεότερη κοινωνική και πολιτισμική ιστορία της Αθήνας, λειτουργώντας ως χώροι ευρέσεως εργασίας, χώροι όπου διαμορφώνονταν καλλιτεχνικές παρέες και ανταλλάσσονταν ιδέες, ακόμη και ως κέντρα πολιτικών συζητήσεων. Γνωστά καφενεία της εποχής ήταν το Νέον, το Καφενείο του Χάφτα, το Καφενείο Ζαχαράτου και το Καφενείο Μπάγκειον. Τα καφενεία της εποχής, αποτέλεσαν «χώρο ζυμώσεων, αναζητήσεων και διαμόρφωσης πνευματικών συζητήσεων», της επισημαίνει ο ερευνητής και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Παπακώστας στο βιβλίο του «Φιλολογικά Σαλόνια και Καφενεία της Αθήνας».

Το 1920 ο Περικλής Γκόσιος και ο Γιάννης Δούκας ιδρύουν στην Ομόνοια το καφενείο ΝέονΒυζάντιον και τελικά από τον τίτλο επικράτησε μόνο το ΝΕΟΝ. Στεγάστηκε στο ισόγειο του ξενοδοχείου «Carlton». Ο χώρος του θύμιζε μέχρι και τα τελευταία του χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής καθώς έφερε κλασικά θέματα στις οροφές, απομιμήσεις μαρμάρου και αρκετές ελαιογραφίες. Αποτέλεσε χώρο που σύχναζαν εκτός από τους ανθρώπους της εργατιάς και ο Γιάννης Ρίτσος, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ο Γιώργος Ιωάννου, ο Μπάλης Κατσαρός και ο Γιάννης Τσαρούχης. Ο Τσαρούχης μάλιστα έχει απαθανατίσει το «ΝΕΟΝ» σε δυο ελαιογραφίες του που βρίσκονται σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας: «Το καφενείο Νέον – ημέρα» (1956-66) και «Το καφενείο Νέον – βράδυ» (1965-66). Αν και ανακαινίστηκε το 2009 δεν άντεξε πλέον του ενός έτους. Το Νέοναπό τον Νοέμβριο θα στεγάσει κατάστημα των Φούρνων Βενέτη.

Πρώηνκαφενείο Ζαχαράτου-Καπερώνηεπί της οδού Ομονοίας 6, που αποτελεί διατηρητέο κτίριο

Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το καφεκοπτείο Λουμίδη, ο αγωνιστής Γιάννης Χάφτας λαμβάνει μετά την απελευθέρωση ως αποζημίωση για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα μια αδιαμόρφωτη έκταση στην τότε πλατεία Όθωνος, παλαιότερη ονομασία της Πλατείας Ομονοίας. Μέσα σε ένα δρομάκι στήνει το καφενείο του και συγκεντρώνει πολλούς θαμώνες ρομαντικούς. Ο ανταγωνισμός δυστυχώς κλείνει το καφενείο του Χαφτά το 1880, αλλά το τοπωνύμιο Χαφτεία διατηρείται ακόμη και μέχρι σήμερα. Στις μέρες μας την αίγλη από την παλιά γειτονιά των Χαυτείων θυμίζει το Καφεκοπτείο Λουμίδη που λειτουργεί στην ίδια γωνιά ανακαινισμένο. Το πατάρι του που λειτουργούσε και ως καφέ που εξυπηρετούσε τις συγκεντρώσεις λογοτέχνων και ποιητών θα αποτελέσει τον τόπο δημιουργίας του περιοδικού «Τετράδιο». Σε μια διήγηση του μάλιστα ο Οδυσσέας Ελύτης αναφέρει ότι στο πατάρι αυτό γνωρίστηκε με τον Μάνο Χατζηδάκη και εντυπωσιάστηκε από τη συνομιλία που είχανε, ενώ θεώρησε μοναδικό ότι ένας άνθρωπος μπορούσε να συνδέσει τόσο καλά τη σύγχρονη ποίηση με τη μουσική σύνθεση.

Το κεφέ Μπαγκείον που λειτουργούσε στο ισόγειο του Ξενοδοχείου Μπαγκείον, έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ που χτίστηκε την περίοδο 1889-1894 , κατόπιν δωρεάς του Ιωάννη Μπάγκα (ή Πάγκα). Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1894. Δεσπόζει στην ανατολική γωνία της διασταύρωσης της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας Στο σημείο εκείνο προϋπήρχε οικία, στην οποία διέμενε η οικογένεια του Χαρίλαου Τρικούπη, μέχρι το 1883. Η ανέγερσή του “Μπαγκείου” (μαζί με το δίδυμό του “Μέγας Αλέξανδρος”, λίγο νωρίτερα) εγκαινίασε, κατά κάποιο τρόπο μια νέα εποχή για τα αθηναϊκά ξενοδοχεία, από πλευράς μεγέθους, εσωτερικής διάταξης και εξωτερικής μορφής (χαρακτηριστική η διακόσμηση της ζώνης του τελευταίου ορόφου με τις κόκκινες ορθογώνιες επιφάνειες). Βασικό νέο στοιχείο αποτελεί η ύπαρξη κεντρικού υαλοσκεπούς αιθρίου, πέριξ του οποίου αρθρώνονται το κτίριο και οι λειτουργίες του. Αρχικά ήταν τριώροφο και ο τέταρτος όροφος προστέθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, εποχή κατά την οποία είχε αποκτήσει και παράρτημα στο διαγωνίως απέναντι κτίριο της πλατείας (στη γωνία με την οδό Γ’ Σεπτεμβρίου, επάνω από το ζυθοπωλείο Ζαχαράτου-Καπερώνη). Σε αντίθεση με τα περισσότερα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας, που παρήκμασαν μεταπολεμικά, το “Μπάγκειον” παρουσίασε μια αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα, καθώς λειτουργούσε ακόμη τουλάχιστον μέχρι το 1969 (ως Γ’ κατηγορίας).

Ξενοδοχείο Μέγας Αλέξανδρος. Θεωρείται δίδυμο του Μπαγκείου , που δεσπόζει στη δυτική γωνία της διασταύρωσης της οδού Αθηνάς με την πλατεία Ομονοίας, οικοδομήθηκε το έτος 1889, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller(1837-1923), κατόπιν δωρεάς του Ιωάννη Μπάγκα (ή Πάγκα). Η ανέγερσή του (μαζί με το δίδυμό του “Μπάγκειο”, λίγο αργότερα) εγκαινίασε, κατά κάποιο τρόπο μια νέα εποχή για τα αθηναϊκά ξενοδοχεία, από πλευράς μεγέθους, εσωτερικής διάταξης και εξωτερικής μορφής (χαρακτηριστική η διακόσμηση της ζώνης του τελευταίου ορόφου με τις βαθυκόκκινες ορθογώνιες επιφάνειες). Βασικό νέο στοιχείο αποτελεί η ύπαρξη κεντρικού υαλοσκεπούς αιθρίου, πέριξ του οποίου αρθρώνονται το κτίριο και οι λειτουργίες του. Αρχικά ήταν τριώροφο, με αγάλματα στη στέψη, τα οποία αφαιρέθηκαν όταν προστέθηκε ο τέταρτος όροφος (μετά το 1920), ενώ για ένα διάστημα, στις αρχές του 20ού αιώνα, είχε αποκτήσει και παράρτημα σε άλλο κτίριο της πλατείας. Όπως και τα περισσότερα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας, παρήκμασε μεταπολεμικά (το συγκεκριμένο λειτουργούσε πάντως ακόμη κατά τη δεκαετία του 1950, ενώ το ομώνυμο καφενείο-γαλακτοπωλείο του ως τα τέλη του 20ού αιώνα).

Το κτίριο του Χόντουκατασκευάστηκε το 1961 σε σχέδια του Αντώνη Κιτσίκη μεταφέροντας στην όψη του λίγο από την ακμάζουσα αρχιτεκτονική της Αθήνας εκείνη την εποχή. Το 1998 το εννιαόροφο κτίριο μετασκευάστηκε πλήρως για να στεγάσει το κατάστημα του Χόντου. Ήταν μια κίνηση ματ για την περιοχή και το κατάστημα έγινε το σημείο αναφοράς για την περιοχή. Μια τεράστια ελληνική σημαία καταλαμβάνει την πρόσοψη φέροντας τον γνωστό στίχο του Μανώλη Ρασούλη «Αχ Ελλάδα σε αγαπώ».

Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται η Εθνική Τράπεζα κατασκευάστηκε το 1880 από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλερ και στέγασε το ξενοδοχείο «Βικτώρια» το οποίο μετονομάστηκε σε «Εξσέλσιορ».

Σαρόγλειο Μέγαρο: επί της πλατείας Ομονοίας και Σταδίου 65. Εννιαόροφο κτίριο ιδιοκτησίας του μετοχικού ταμείου στρατού. Αρχιτέκτονες Λεμπέσης και Ζαχόπουλος

Φαρμακείο Μπακάκου (Μέγαρο Ανδρικίδη) επί της πλατείας ομόνοιας 21 και Αγίου Κωνσταντίνου. Πρόκειται για επταώροφο κτίριο, χαρακτηριστικό δείγμα της εμπορικής αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου. Χτίστηκε το 1938 με σχέδια του αρχιτέκτονα Ρένου Κουτσούρη στη θέση παλιού διώροφου κτιρίου. Ως το 1950 ήταν το μόνο πολυώροφο κτίριο της πλατείας. Στο ισόγειο του παλαιού κτιρίου στεγαζόταν το φαρμακείο του Μπακάκου, τόπος συνάντησης των Αθηναίων από το 1917.

Επί της οδού Δώρου 4 βρισκόταν η οικία Σκουζέ που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο Κλάριτζ.

Το ξακουστό θέατρο Κοτοπούληβρισκόταν επί της οδού Κοτοπούλη. Το εμφανίζεται πρώτη φορά ο θίασος Μαρίκα Κοτοπούλη και το 1912 το Θέατρο ομονοίας, το παλαιότερο εν λειτουργία θέατρο της Αθήνας, που είχε στεγάσει τόσο τον θίασο Πρόοδο όσο και τη Νέα Σκηνή, εκμισθώνεται για δέκα χρόνια από τη Μαρίκα Κοτοπούλη και μετονομάζεται σε θέατρο Κοτοπούλη. Από το 1936 το θέατρο Κοτοπούλη μετακομίζει στο ΡΕξ που θα της παραδοθεί λαμπρό και ολοκαίνουργιο. Το πέρασμα από το θίασο και το θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη υπήρξε σταθμός για τους πρωταγωνιστές και τους θιασάρχες της μεταπολεμικής γενιάς και πέρασαν από εκεί: Βασίλης Αργυρόπουλος, Βασίλης Λογοθετίδης, Αλέξης Μινωτής, Μαίρη Αρώνη, Έλλη Λαμπέτη, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Δημήτρης Μυράτ, Μίμης Φωτόπουλος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Ελένη Παπαδάκη, Άννα Συνοδινού, η Ειρήνη Παππά και πολλοί άλλοι. Η προσφορά της στην σκηνική κληρονομιά είναι τεράστια και για πολύ θα αποτελεί παράδειγμα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Η απήχηση της ως σήμερα αντανακλάται στον ετήσιο θεσμό απονομής του επάθλου Κοτοπούλη σε αξιόλογες ελληνίδες ηθοποιούς (η Μελίνα Μερκούρη, η Έλλη Λαμπέτη και η Άννα Συνοδινού ήταν από τις πρώτες που πήραν το βραβείο αυτό). Η Μαρίκα Κοτοπούλη είχε θυελλώδη προσωπική ζωή που περιελάμβανε τόσο άνδρες όσο και γυναίκες. Η πολύκροτη σχέση της με τον Ίωνα Δραγούμη, πολιτικό και στοχαστή, υπήρξε σκανδαλώδης για τα δεδομένα της εποχής καθώς συζούσαν χωρίς την επισημοποίηση ενός γάμου και ο μεγάλος έρωτας έληξε άδοξα με την δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη.

Εθνικό Τυπογραφείο: Όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις του αγωνιζόμενου για την ανεξαρτησία Έθνους, κατέβαλαν ήδη από το 1825 προσπάθειες οργάνωσης τυπογραφικών μονάδων προκειμένου να δημοσιοποιούν τις πράξεις τους, όμως οι αντίξοες συνθήκες και οι ανάγκες του αγώνα δυσχέραιναν και τις περισσότερες φορές ματαίωναν την οποιαδήποτε προσπάθεια. Γίνεται λοιπόν κατανοητό το γεγονός, ότι μόλις το 1825 οργανώθηκε και λειτούργησε στο Ναύπλιο με τα τότε υπάρχοντα και υποτυπώδη τεχνικά μέσα η πρώτη δημόσια τυπογραφική μονάδα που ονομάστηκε «Τυπογραφία της Διοικήσεως». Το 1833 ιδρύεται η «Εφημερίς της Κυβερνήσεως». Το 1835 εγκαθίσταται για πρώτη φορά στην Αθήνα με την ονομασία «Βασιλικό Τυπογραφείο». Το 1862 μετονομάζεται σε εθνικό τυπογραφείο. Η έδρα του Τυπογραφείου από την ίδρυσή του μετατίθεται ανάλογα με τις εξελίξεις στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο.Η έδρα του οριστικοποιείται και παραμένει ως σήμερα με την μετεγκατάσταση του Εθνικού Τυπογραφείου το καλοκαίρι του 1907, στο κτίριο της Οδού Καποδιστρίου. Είναι τεχνική παραγωγική μονάδα γραφικών τεχνών και η γενική του αρμοδιότητα συνίσταται στην έκδοση και κυκλοφορία της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως καθώς και στην κάλυψη των εκτυπωτικών αναγκών των Δημοσίων

Ειδικότερα είναι αρμόδιο για:

• Την παραγωγή και κυκλοφορία της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως.
• Την παραγωγή των κειμένων της νομοθετικής λειτουργίας.
• Την εκτύπωση γενικού τύπου εντύπων που χρησιμοποιούνται από τις Δημόσιες Υπηρεσίες.
• Την παραγωγή εντύπων και εκδόσεων που ζητούνται από τους αρμόδιους Υπουργούς για την εξυπηρέτηση των αναγκών των Υπουργείων ή Υπηρεσιών που εποπτεύουν.
• Την εκτύπωση και βιβλιοδεσία του Διαρκούς Κώδικα Νομοθεσίας.
• Την παραγωγή εκδόσεων διδακτικού ή εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
• Την επιμέλεια και παραγωγή εκδόσεων που κρίνεται ότι εξυπηρετούν εθνικούς σκοπούς ή κοινωνικούς σκοπούς.
• Τη διάθεση ΦΕΚ στις Νομαρχίες

Σινεμά Στάρ: σπάνιο δείγμα αρτ ντεκό αρχιτεκτονικής με μαρμάρινα δάπεδα, φουαγιέ, εξώστες. Σχεδιάστηκε από τον εβραϊκής καταγωγής Ζακ Μωσέ και ενώ ξεκίνησε ως οικογενειακός κινηματογράφος με ενδιαφέρουσα αρτ ντεκό πρόσοψη , λόγω της ραγδαίας υποβάθμισης της Ομόνοιας κατά τη δεκαετία του 70 μετατράπηκε αρχικά σε κινηματογράφο με καράτε, καουμπόικα και αισθησιακές ταινίες και στη συνέχεια σε προπύργιο πορνογραφικών θεαμάτων.

Ιστορικό Κτίριο του Ρομάντσο Βεντέτα Πάνθεονεπί της οδού Αναξαγόρα. Θα στεγαστούν οι νέες θεατρικές δραστηριότητες του Bios. Οι ταμπέλες, οι οποίες είναι μνημειώδεις δεν θα πειραχτούν από τους νέους ιδιοκτήτες.

Μέγαρο Εϋνάρδου: πρόκειται για νεοκλασικό κτίριο που έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως «έργο τέχνης χρήζον κρατικής προστασίας». Το κτίριο ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Ελβετού οικονομολόγου/τραπεζίτη Ιωάννη Γαβριήλ Εϋνάρδου, θερμού Φιλέλληνα, φίλου και υποστηρικτή του Ιωάννη Καποδίστρια. Κατά την επανάσταση του 1821 ο Εϋνάρδος διέθεσε τεράστια ποσά υπέρ των Ελλήνων και παρενέβη επανειλημμένα στην ευρωπαϊκή διπλωματία υπέρ των ελληνικών δικαίων. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως άτυπος σύμβουλος του Καποδίστρια σε οικονομικά θέματα. Μετά τη δολοφονία του Καπποδίστρια επέδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για τη συγκρότηση της ελληνικής εθνικής οικονομίας και συνέβαλε καταλυτικά στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας αποστέλλοντας σημαντικά κεφάλαια στην Ελλάδα για τον σκοπό αυτό. Το 1847 αντιμετώπισε με σθένος τις υπερβολικές απαιτήσεις των Άγγλων Τραπεζιτών για το δάνειο τους προς την Ελλάδα και πλήρωσε ο ίδιος μισό εκατομμύριο φράγκα για να τους ικανοποιήσει. Το οικόπεδο στο οποίο έχει κτιστεί επάνω το εν λόγω κτίριο αγοράστηκε αρχικά από τον κτηματία Χρήστο Αντωνόπουλο το 1876, ο οποίος έχτισε και το κτίριο. Εν συνεχεία στα τέλη της δεκαετίας του 1920 έγιναν ορισμένες προσθήκες στο αρχικό σχέδιο του κτιρίου και το 1942 μεταβιβάστηκε στην Εθνική Τράπεζα από τους απόγονους του Αντωνόπουλου. Από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και τις αρχές τις δεκαετίας του 1990, η Τράπεζα μίσθωνε το ισόγειο σε εμπορικές επιχειρήσεις και σε εταιρείες, ενώ στον πρώτο και στον δεύτερο όροφο λειτουργούσε το ξενοδοχείο Πατρίς. Το 1992 αποφασίστηκε η ιδιόχρηση του κτιρίου με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως πολιτιστικό κέντρο, το 1993 έγιναν οι εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου και από το 1998 παραχωρήθηκε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας και στεγάζει το αρχείο χαρτογραφίας και το Μουσείο Κατίνας Παξινού-Μινωτή. Το Μουσείο φιλοξενεί ενθυμήματα από την κοινή ζωή της μεγάλης ηθοποιού Κατίνας Παξινού με τον Αλέξη Μινωτή καθώς και από την λαμπρή θεατρική της σταδιοδρομία. Σε αυτό θα δείτε έπιπλα από το σπίτι τους, το καμαρίνι της Παξινού με τους καθρέπτες του, τα πινέλα του μακιγιάζ, κοσμήματα από ρόλους στο θέατρο, κουστούμια, φωτογραφίες και πίνακες από παραστάσεις. Ιδιαίτερα άξια λόγου είναι το πορτραίτο της Κατίνας Παξινού δια χειρός Τσαρούχη, εμπνευσμένο από τον Ματωμένο Γάμο, η Βεντάλια που φιλοτέχνησε ο Τσαρούχης για το Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα, κεντήματα που κέντησε η ίδια η Παξινού καθώς και το αγαλματίδιο Όσκαρ που κέρδισε η ηθοποιός για τον ρόλο της Πιλάρ στην χολιγουντιανή ταινία εποχής «Για ποιον χτυπά η Καμπάνα».

Εθνικό Θέατρο: το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Εθνικό Θέατρο αποτελεί μελέτη του γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ, το οποίο κατασκευάσθηκε κατά το διάστημα 1895-1901. Πρότυπο για τη σύνθεση της πρόσοψης του μνημείου ήταν η Βιβλιοθήκη του Αδριανού στην Αθήνα. Η πρόσοψη αποτελείται από ένα κεντρικό τμήμα πολύ πλούσιο σε διακοσμητικά στοιχεία, με κιονοστοιχεία κορινθιακού ρυθμού και από δύο πλευρικά τμήματα με τυπική νεοκλασική σύνθεσή. Είναι φανερή η επιρροή από κτήρια της Αναγέννησης. Μέχρι το 1908 το κτίριο λειτουργούσε ως Βασιλικό Θέατρο με προσκλήσεις, οπότε δόθηκε σε κοινή χρήση και το 1924 μετονομάστηκε σε Εθνικό Θέατρο. Οι αρχικές εσωτερικές εγκαταστάσεις σκηνής, φωτισμού και θέρμανσης ήταν οι τελειότερες στο είδος τους την εποχή εκείνη, μελετημένες από Βιενέζους μηχανικούς και κατασκευασμένες σε εργοστάσια του Πειραιά. Το κτίριο κατασκευάστηκε με δωρεά κυρίως του Στέφανου Ράλλη, ομογενή από το Λονδίνο καθώς και άλλων ομογενών του Λονδίνου του Κοριαλένη, του Ευγενίδη καθώς και με χορηγίες του δημόσιου ταμείου με πρωτοβουλία του βασιλιά Γεώργιου του Α. Το κτίριο ανακαινίστηκε αρχικά το 1930-31 υπό την εποπτεία του σκηνογράφου Κλεόβουλου Κλεώνη. Το 1970 έγινε μελέτη διαμόρφωση πειραματικής και μετατρεπόμενης αίθουσας του αρχιτέκτονα Μ. Περράκη, η οποία εφαρμόστηκε, αφού πρώτα κατεδαφίστηκε το ξενοδοχείο «Μεσσήνη» και κτίστηκε η νέα πτέρυγα. Στο εσωτερικό του κτιρίου έχουν γίνει ανακαινίσεις και εκσυγχρονισμός στις εγκαταστάσεις της σκηνής, αποκαταστάθηκε η όψη και διαρρυθμίστηκε η Νέα Σκηνή που ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο του 2009 και επανέφεραν το κτίριο στην αρχική του λαμπρότητα. Πρώτος Διευθυντής ορίστηκε ο Φώτος Πολίτης και στην συνέχεια ο Δημήτρης Ροντήρης το 1934, ο σκηνοθέτης ο οποίος θα συνδέσει περισσότερο το όνομα του με το Εθνικό Θέατρο υπηρετώντας το μέχρι το θάνατό του (1981)

Σκοπός του Εθνικού Θεάτρου είναι η προαγωγή της πνευματικής καλλιέργειας του λαού και η διαφύλαξη της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας μέσω της θεατρικής τέχνης. Στον ρόλο αυτό συνεισέφεραν οι σημαντικότεροι καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων Βεάκης, Νέζερ, Μαμίας, Μινωτής, Παξινού, Παπαδάκη, Ροζάν, Κατράκης

Υπό την εποπτεία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού θεάτρου λειτουργεί η Δραματική Σχολή που στεγάζεται στην οδό Πειραιώς και η οποία τροφοδοτεί τα θέατρα με μερικούς από τους αξιώτερους έλληνες ηθοποιούς.

Το Εθνικό Θέατρο έχει συμβάλει σημαντικά και στην αναβίωση του αρχαίου δράματος ζωντανεύοντας –υπό την καθοδήγηση του Ροντήρη- τα αρχαία θέατρα του Ηρωδείου και της Επιδαύρου και υπογραμίζοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός θεατρικού φεστιβαλ αφιερωμένου στο αρχαίο δράμα. Πράγματι το 1955 το Εθνικό καθιέρωσε το Φεστιβαλ Επιδαύρου με τις παραστάσεις «Εκάβη», «Οιδίπους Τύρανος» και Ιππόλυτος. Αποτελεί ζωντανό θεατρικό μουσείο με βιβλιοθήκη, εξαιρετικά πλούσιο φωτογραφικό αρχείο, ηχογραφήσεις, μακέτες, σκηνογραφικά σχέδια και τεράστιο βεστιάριο με 20.000 κοστούμια. Σήμερα υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιάννη Χουβαρδά έχει προσφέρει στο φιλοθεάμον κοινό της Αθήνας υπέροχες παραστάσεις που αποτέλεσαν μεγάλες εισπρακτικές και καλλιτεχνικές επιτυχίες τόσο στην κεντρική, όσο και στις μικρότερες,νέα και πειραματική, σκηνές.

Ναός Αγίου Κωνσταντίνου: Είναι έργο του θεσσαλονικιού αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου, λάτρη της αρχαίας ελληνικής τέχνης προσκολλημένο στον ρομαντικό κλασικισμό και ευαίσθητο απέναντι στη βυζαντινή αρχιτεκτονική. Διατέλεσε πρώτος έλληνας πρύτανης του σχολείου των τεχνών, μετέπειτα Πολυτεχνείου και κορυφαίος αρχιτέκτονας της εποχής του με διεθνείς διακρίσεις. Μεταξύ άλλων έχει κατασκευάσει το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, τον Ναό της Αγίας Ειρήνης, το Οφθαλμιατρείο, τον Ναό του Αγίου Διονυσίου Καθολικών, τον Άγιο Ανδρέα Πατρών, το Αρσάκειο Μέγαρο και τον Άγιο Γεώργιο Καρύτση.

Οδός Σατωβριάνδου πήρε την ονομασία της από τον Φρανσουά ντε Σατωμπριάν, γνωστό και ως Σατωβριάνδο, ένθερμο φιλέλληνα, περιηγητή και συγγραφέα. Υπηρέτησε στην Αθήνα ως διπλωμάτης και πρέσβης της Γαλλίας και χρημάτισε Υπουργός Εξωτερικών κατά την περίοδο 1823-1824. Υποστήριξε σθεναρά την Ελλάδα κατά την επανάσταση του 1821. Στο βιβλίο του «Οδοιπορικό από το Παρίσι στην Ιερουσαλήμ» που δημοσιεύτηκε το 1811 αναφέρεται εκτενώς στην Ελλάδα, δίνοντας εξαίσιες περιγραφές της φυσικής ομορφιάς της, των παραμελημένων ιστορικών μνημείων που μαρτυρούσαν το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού αλλά και ρεαλιστικές εικόνες από τις απαίσιες συνθήκες ζωής των υπόδουλων Ελλήνων. Το 1825 εξέδωσε το πόνημα «Υπόμνημα περί της Ελλάδος», το οποίο αποτέλεσε φιλελληνικό μανιφέστο κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης και του κέρδισε τον τίτλο του Φιλέλληνα.

Θέατρο Αγγέλων Βήμα:

Το διατηρητέο κτίριο της οδού Σατωβριάνδου 36, στην Ομόνοια, αγοράσθηκε το 2000 για να γίνει ακριβώς αυτό που βλέπουμε σήμερα: ένας Τόπος Συνάντησης Ανατολής-Δύσης μέσα από τον πολιτισμό. Η αποκατάστασή του έγινε με τρυφερότητα και γνώση από τους αρχιτέκτονες Γιώργο Τουμπάνο και Λητώ Τσουκαλά. Η μισή γειτονιά εργάσθηκε στο κτίριο κατά την αποκατάσταση αυτή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, από όπου γης, το αγάπησαν, το αγαπούν και το προστατεύουν με τρόπο συγκινητικό. Πρωτοάνοιξε την πόρτα του στις 13 Οκτωβρίου 2005 παίρνοντας το όνομα ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, γιατί θέλει να δώσει βήμα σε όσους έχουν κάτι να αγγείλουν πάνω στην τέχνη και τον πολιτισμό. Εκτοτε, φιλοξενεί θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, εκθέσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, μικρά συνέδρια. Διοργανώνει διαγωνισμούς και φεστιβάλ, και φιλοξενεί παραγωγές ομάδων από την Ελλάδα και το εξωτερικό.Το ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ το ενέπνευσε και το εμψύχωσε από εκεί που βρίσκεται εδώ και χρόνια, ο Λάμπρος Καλογήρου. Γι’ αυτό είναι δικό του. Είναι το σπίτι του μετά το θάνατό του. Περιηγηθείτε στην Έκθεση Σκίτσων και Μακετών των αποφοίτων του Κολεγίου Βακαλό «Μία παράσταση Δέκα + 1 Σκηνογραφικές παραστάσεις» αναφορικά με το έργο του Ντάριο Φο «Ελισσάβετ-Γυναίκα από Σύμπτωση». Ανακαλύψτε ποια σκηνογραφική πρόταση επιλέχτηκε για την ομότιτλη παράσταση που ανεβάζει αυτή την περίοδο το Θέατρο Αγγέλων Βήμα.

Καφενείο των Μουσικών: αποτελεί ακόμη και σήμερα χώρο συνάντησης των μουσικών λαϊκού δημοτικού ρεπερτορίου. Στο καφενείο αυτό ανακάλυψε η Καίτη Γκρέυ τον Χρήστο Νικολόπουλο. Επίσης συχνή θαμώνας του ήταν η Ρόζα Εσκενάζυ.

Μπαράκι του Μάριου: σημείο συνάντησης των μουσικών της ρεμπέτικης μουσικής. Συνήθιζαν να λένε ότι αν δεν έχεις περάσει από εκεί δεν θα έπρεπε να λέγεσαι ρεμπέτης. Σε αυτό σύχναζαν ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, η Μαρίκα Νίνου, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και άλλοι πολλοί. Μάλιστα κατά τις εννιά ερήμωνε γιατί όσοι είχαν δουλειά φεύγανε και οι υπόλοιποι πηγαίναν στα σπίτια τους γιατί δεν είχαν παρέα. Εκεί μέσα κανείς δεν φώναζε τον άλλο με το όνομα του αλλά με παρατσούκλια. Ο «βλάχος» (Τσιτσάνης), ο «Βραχνός» (ο Βαμβακάρης), ο Αριστοκράτης (ο Χιώτης) και η Όμορφη (Σεβάς χανούμ), ο ντροπαλός (Καζαντζίδης), ο «γεωπόνος» (Καλδάρας) περνούσαν την ώρα τους εκεί.

Το Καφενείο Στέμμα: το στέκι των θεατρίνων. Σε αυτό πήγαιναν οι ηθοποιοί που έψαχναν για δουλειά στα μπουλούκια δηλαδή στους περιοδεύοντες θιάσους, Στον δημοφιλή για την εποχή χώρο ο Αλέκος Σακελάριος εντόπισε την Γεωργία Βασιλειάδου δίνοντας της την πρώτη της δουλειά. Δεκάδες ηθοποιοί περίμεναν στα τραπεζάκια του μια ευκαιρία. Το μόνο που απομένει είναι μια πινακίδα.

Θέατρο Άλμα: Το καλλιτεχνικό τέκνο της Κατερίνας Μαραγκού και του Βίλλη Ανδρέου, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το 2004 και έκτοτε έχει προσφέρει στο θεατρόφιλο κοινό αξιόλογες παραστάσεις μεταξύ των οποίων η πρόσφατη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία Φθινοπωρινή Ιστορία, Ο Χορός του Θανάτου και Τζών Γαβριήλ Μπόργκμαν. Σύμφωνα με δήλωση των συντελεστών του: Το θέατρο είναι μια προσωπική ιδεολογική υπόθεση που δεν θα ξεπεράσουμε ποτέ. Είναι η ανάγκη μας για επεξεργασία αξιών. Είναι η αντίσταση σε μια πραγματικότητα, που οδηγεί τη σκέψη μας σε λάθος βάσεις. Είναι ένας τόπος που δίνει το δικαίωμα στο όνειρο. Από το 1990 που ξεκινήσαμε την προσπάθειά μας στο θέατρο ΑΘΗΝΩΝ, ονειρευόμαστε να βρούμε τον γνήσιο καλλιτεχνικό παλμό που γεννάει την εξαίσια στιγμή συνύπαρξης ηθοποιού – θεατή. Μάθαμε πολλά στα χρόνια που μεσολάβησαν και το 2004 συνεχίζουμε στο θέατρο ΑΛΜΑ τη θεατρική μας διαδρομή, με οδηγό μια φράση του Ο’Νηλ… «Το θέατρο για μένα είναι η ζωή, η ουσία και η ερμηνεία της. Το θέατρο θα πρέπει να είναι η πηγή της έμπνευσης που θα μας εξυψώσει πέρα από τα γνωστά όρια του εαυτού μας και θα μας ταξιδέψει βαθιά στο άγνωστο που βρίσκεται μέσα και πίσω μας. Το θέατρο οφείλει να μας αποκαλύπτει αυτό που πραγματικά είμαστε.»

Πλατεία Βάθη: Βρισκόμαστε σεμια από τις παλιές συνοικίες της Αθήνας, που στις αρχές του περασμένου αιώνα ήταν ακόμα εκτός σχεδίου πόλης ειναι η Βάθεια ή Βάθη. Ο περίφημος χείμαρρος του Κυκλοβόρου κατέβαινε κάποτε την σημερινή οδό Μάρνη. Εκεί το σημείο ήταν χαμηλό δημιουργώντας κοίλο στο έδαφος. Έτσι τα νερά μετά τις βροχές λίμναζαν στην ανοικτή έκταση. Όπως ήταν λογικό το βαθούλωμα άφησε στην περιοχή το προσωνύμιο «στη Βάθη».Από την Βάθη ο δρόμος που έβγαινε από την πόλη σχημάτιζε δυο κλάδους. Ο ένας δρόμος οδηγούσε στο Μενίδι, η σημερινή οδός Αχαρνών και ο άλλος στα Λιόσια η αποκαλούμενη οδός Λιοσίων. Μετέπειτα η Βάθη απετέλεσε την αφετηρία για τα λεωφορεία των Δυτικών Συνοικιών.Σταδιακά άρχισε να δημιουργείτε οικισμός από μικρά σπίτια γύρω από τη Βάθεια. Το κοίλο σημείο της περιοχής αποξηράνθηκε και έτσι δημιουργήθηκε ένας μεγάλος ανοικτός χώρος για πλατεία και έτσι δημιουργήθηκε και επίσημα η Πλατεία Βάθη (και όχι Βάθης). Οι λεύκες που υπήρχαν γύρω στη Βάθη βοηθήθηκαν να αναπτυχθούν από τα νερά των ρεμάτων που άφθονα έρεαν. 

Η μεγαλύτερη από αυτές, η περίφημη Λεύκα της Βάθης κόπηκε το 1926. Πολλοί θρύλοι συνδέονται με την περιοχή. Οι παλαιότεροι Αθηναίοι ασφαλώς θα έχουν ακούσει την ιστορία με τον μονόχειρα και πιθανότατα να θυμούνται τη χαρακτηριστική φιγούρα του, που περιφερόταν στην περιοχή της Πλ. Βάθης γύρω στα 1920. Ο μονόχειρας με την αγριωπή όψη, ζούσε σε ένα από τα παλαιότερα σπίτια, στον πύργο της οδού Αλκιβιάδου και αποτελούσε φόβο και τρόμο για τους πιτσιρίκους της γειτονιάς. Η ιστορία με τον μονόχειρα πέρασε από στόμα σε στόμα, 60 περίπου χρόνια μετά τον θάνατό του και έγινε θρύλος. Ένας θρύλος που λέει ότι ο μονόχειρας έγινε φάντασμα και εξακολουθεί να κόβει την ανάσα στους κατοίκους της περιοχής και σε όσους τύχει να περάσουν νύχτα έξω από τον πύργο της οδού Αλκιβιάδη.

Στην πλατεία ευρισκόταν το πρώτο αμιγές συνεργείο μοτοσυκλέτας της Ελλάδας που φαίνεται να άνοιξε το 1919 στην Αθήνα, κι έμελλε να διατηρηθεί ως το καλύτερο της χώρας για σχεδόν μισόν αιώνα. ‘Ηταν το συνεργείο της οικογένειας Δημήτρη Παπουτσά, στη γωνία των οδών Μενάνδρου και Βερανζέρου, γνωστό ως ο «Ναός της μοτοσυκλέτας», όπως το θυμάται η γενιά του μεσοπολέμου των Ελλήνων μοτοσυκλετιστών.

Από τα περίφημα κτίσματα της συνοικίας μεταξύ άλλων ήταν εκείνο του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Μιχαήλ Βόδα Σούτσουπου βρίσκονταν μέσα σε ένα τεράστιο κήπο και που αργότερα μετατράπηκε σε Άσυλο, καθώς επίσης και η βίλα του Γερμανού φιλέλληνα και γιατρού του Ελληνικού στρατου κατα την διάρκεια της επανάστασης, Έρικ Τράιμπερ, στου οποίου τα χέρια πέθανε ο αρχιστράτηγος Καραισκάκης. Η Βίλα Τράιμπερ ένα νεοκλασοκό διατηρητέο στεγάζει σήμερα το Μουσείο Σκίτσου.

Εθνικό Ωδείο: Ιδρύθηκε το 1926 από τον μουσουργό Μανώλη Καλομοίρη και μια ομάδα προσωπικοτήτων από τον ευρύτερο μουσικό και καλλιτεχνικό χώρο μεταξύ των οποίων η Χαρίκλεια Καλομοίρη, η Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Διονύσιος Λαυράγκας, Σοφία Σπανούδη, Φρειδερίκος Βολωνίνης και άλλοι. Σκοπός του Εθνικού Ωδείου δεν είναι μόνο η κατάρτιση μουσικών αλλά και η προσέλκυση και καλλιέργεια νέου και ενημερωμένου ακροατηρίου. Για το λόγο αυτό οργανώθηκαν ποικίλες συναυλίες και μελοδραματικές παραστάσεις που αποτέλεσαν θεσμό. Υπήρξε ο πρώτος ελληνικός εκπαιδευτικός και πολιτιστικός φορέας που ίδρυσε παραρτήματα στην ελληνική επαρχία και στην Αίγυπτο, την Κύπρο και τον Καναδά. Μεγάλες προσωπικότητες δίδαξαν ή συνεργάστηκαν κατά καιρούς με το Εθνικό Ωδείο, όπως ο Δημήτρης Μητρόπουλος και η Αύρα Θεοδωροπούλου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μαρία Κάλλας, όντας μαθήτρια του Εθνικού Ωδείου, στην τάξη της Μαρίας Τριβέλα, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη σκηνή στην παράσταση «Καβαλερία Ρουστικάνα» που ανέβασε το Εθνικό Ωδείο στις 2 Απριλίου 1939. Την ηγεσία του ωδείου έχει στα χέρια της η κα Χαρά Καλομοίρη, εγγονή του αείμνηστου Μανώλη Καλομοίρη. Καλλιτεχνικός διευθυντής διατελεί ο καταξιωμένος συνθέτης Περικλής Κούκος. Από τη χρονιά της ιδρύσεως του το 1926 μέχρι το 1935 στεγάστηκε στη οδό Δώρου 3, στην συνέχεια μεταφέρθηκε στη γωνία Γ’Σεπτεμβρίου και Σολωμού μέχρι το 1936, μετά στην οδό Αριστοτέλους και Σολωμού, ενώ μεταφέρθηκε το 1969 στην σημερινή τοποθεσία. Το τετραώροφο αυτό κτίριο διαθέτει αίθουσες συναυλιών, μελοδραματικής, χορωδίας και βιβλιοθήκη. Ενώ στεγάζει και τον σύλλογο Μανώλη Καλομοίρη, το Σύλλογο αποφοίτων του Εθνικού Ωδείου και το καλλιτεχνικό καφενείο Concertoστη στοά.

πηγή κειμένου

τη φωτογραφία επιλένει η κωνσταντίνα βλαχοπούλου

ΕΠΕΙΓΟΝ ... SOS

ΜΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΖΩΕΣ..

(κάντε κλικ στην εικόνα)

Πλανήτες / Μεσοδιαστήματα, Απλανείς, Αστροειδείς, Αραβικοί κλήροι 30/10/2012

Πλανήτες / Μεσοδιαστήματα, Απλανείς, 

Αστροειδείς, Αραβικοί κλήροι

 

Από την Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου

 

30/10/2012, 12.00μμ, Αθήνα

(κάντε κλικ στους χάρτες)

(κάντε κλικ στους χάρτες)

 

 Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου, 
Σύμβουλος Ολιστικής Αστρολογίας,  
Ρέικι Μάστερ

 

Η ΣΠΕΙΡΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ

Η ΣΠΕΙΡΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ

Η Σπείρα είναι ένα από τα αρχαιότερα σύμβολα και χρησιμοποιείται από την παλαιολιθική εποχή στον Ελλαδικό χώρο. Αυτό το περίπλοκο αλλά Πανίσχυρο σύμβολο το συναντάμε παντού καθώς και σε πάρα πολλούς αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.

Ειδικά όμως στη Ελλάδα υπήρξε σήμα και σύμβολο του πανταχού Αρχαίου Ελληνισμού και σύμβολο της Ζωτικής δύναμης. Θα αποτελέσει ένα από τα ισχυρότερα - ιστορικότερα σύμβολα του Ελληνικού Κόσμου και θα δηλώνει την Ελληνική καταγωγή όλων των πραγμάτων που τον φέρουν πάνω τους ειδικά πριν την κλασσική περίοδο του χρυσού αιώνα αλλά και μετά.Το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις Ελληνικές κατοικίες και στολίζει αρχιτεκτονικά όλα τα σπουδαία δημόσια και ιδιωτικά κτίρια και μνημεία μας.


Η στροβιλιστική περιέλιξη, η Σπείρα, η δίνη, η υπέρθεση δύο υλικών σωμάτων ή δύο ενεργειακών ρευμάτων, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο τρόπος που δημιουργείται η ζωή, πάνω από όλα είναι σύμβολο της Ζωτικής Δύναμης. Τη Σπειροειδή κίνηση την βλέπουμε παντού στη φύση. Από τα πανάρχαια οστρακόδερμα, έως το σχηματισμό των Γαλαξιών.

Το σχήμα του σπιράλ (spiral) το συναντάμε και στην φύση. Ζούμε σε έναν γαλαξία Σπειροειδή τύπου. Οι ανεμοστρόβιλοι, τα κελύφη μαλακίων, τα δαχτυλικά αποτυπώματα, ακόμα και το μόριο του DNA έχουν την μορφή της Σπείρας .

Αντιπροσωπεύει ποικιλοτρόπως τόσο τις ηλιακές όσο και τις σεληνιακές δυνάμεις, ο αέρας, τα ύδατα, ο κεραυνός και η αστραπή είναι επίσης μια δίνη, η μεγάλη δημιουργική δύναμη, η εκπόρευση.

Επισής διαστέλλεται και συστέλλεται απεικονίζει την αύξηση και τη μείωση του ήλιου ή της σελήνης, τη γέννηση. Συμβολίζει επίσης τη συνέχεια, τον περιστρεφόμενο ουρανό, την πορεία του ήλιου, τις κυκλικές εποχές, την περιφορά της γής.

Οι Σπείρες ή δίνες σχετίζονται με το γνέσιμο και το πλέξιμο του ιστού της ζωής και του πέπλου της Μητέρας Θεάς η οποία ελέγχει το πεπρωμένο και υφαίνει το πέπλο της πλάνης.

Η Σπέιρα επίσης έχει τον ίδιο συμβολισμό με τον Λαβύρινθο και το χορό ή το βάδισμά του.
Στο μεταφυσικό πεδίο συμβολίζει τις περιοχές της ύπαρξης, τους διάφορους τρόπους μιας ύπαρξης, τις περίπλανήσεις μιας ψυχής σε εκδήλωση καθώς και την τελική επιστροφή στο Κέντρο. Η σπείρα συνδέεται επίσης με τον αφαλό σαν κέντρο δύναμης και ζωής.

Ξετυλίγεται μέσα από μύθους, θρησκευτικές δοξασίες και θρύλους. Είναι χαραγμένη στα εδάφη πάνω σε βράχους, αλλά και σε προϊστορικά μεγαλιθικά μνημεία.
Σχηματίζεται με μύριους τρόπους στα έμβια όντα, από τα πανάρχαια όστρακα, στο μαγευτικό μπλε σπιράλ στις αποικίες των μεδουσών, στο σχηματισμό οργάνων ζώων και φυτών, έως το αίμα μας που κινείται, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, Σπειροειδώς.

Ζωγραφίζεται σε μικρά ή τεράστια καλλιτεχνήματα στους τοίχους από τη εποχή τής αρχαίας Θήρας, αλλά και σχεδόν σε κάθε αγγείο τής μινωικής εποχής στην Κρήτη και Σαντορίνη.

Αποτυπώνεται στα ιερά των ιερών, τα χρυσά αγγεία των Μυκηναίων, σαν να τονίζει ότι είναι το μοναδικό μήνυμα που πρέπει να υπάρχει πάνω τους, με στόχο την επικοινωνία με τη Δύναμη που το συνδέει και την εκπροσωπεί.

Η Σπείρα είναι το μοναδικό σύμβολο που υπάρχει εντός κι εκτός των ιερών χρυσών αγγείων των Μυκηναίων, μιας μεταβατικής ειρηνικής πατριαρχικής κοινωνίας, στο βασίλειο τού Νέστορα, που ακόμα γνώριζε ότι πρέπει να αποτυπώσει την ισχύ τού Αιθέρα σε ό,τι πιο ιερό διέθετε για να μπορεί να έχει τη “συμπάθεια” και ίσως ένα μικρό μέρος τής ισχύος του.

Η σπείρα αγγίζει απαλά και προστατεύει όλα τα κεφάλια των αρχαίων κορασίδων με τη δομή τού ιερού κόμπου, αλλά βρίσκεται και σε όλες τις κόμες των πανέμορφων Κούρων.
Τη βλέπουμε σκαλισμένη σε κρυφούς βράχους στο Ιερό των Θεών στη Σαμοθράκη.
Στην ουσία κατακλύζει, σχεδόν αόρατη, κάθε έκφραση της ύλης και της ζωής, από το σπιν του ηλεκτρονίου, έως το στροβιλισμό των

γαλαξιών.
Σχηματίζει τους κυκλώνες, τους τυφώνες, τα πανέμορφα βόρεια και νότια σέλαα, και εκφράζεται σχεδόν σε κάθε σχηματισμό στο Σύμπαν. Αν προσέξουμε τη δομή και το εύρος έκφρασης τής Σπείρας, ίσως τη συνδέσουμε με τον Αιθέρα.

Το Θείο έχει την Σπείρα ως κυριότερο εργαλείο σχηματισμού τής πλάσης, τη στροβιλιστική ενέργεα τής οργόνης και την οργή των αρχαίων Θεών προς τον Προμηθέα, ο οποίος τόλμησε να μειώσει την ισχύ τους επειδή έδωσε στους ανθρώπους – όχι τη φωτιά – αυτή μπορούσε να τη δώσει κι ένας καιόμενος κορμός δέντρου από κάποιο κεραυνό, αλλά τη γνώση τής στροβιλιζόμενης και πανταχού παρούσας ενέργειας μέσω της Σπείρας. Τους έδωσε τα μυστικά δημιουργίας και ύπαρξης τού φωταυγούντα αιθέρα. Πρόδωσε το απόλυτο μυστικό τους. Το αιθερικό εργαλείο χτισίματος τής πλάσης. Το αειφόρον φως μέσω της Σπείρας.

Η Σπείρα που συνδυάζει το σχήμα ενός κύκλου και την Δυναμική κίνησή του, συμβολίζει και τον Χρόνο. Ως μέρος της ομαλής ατελείωτης γραμμής συμβολίζει επίσης την ανάπτυξη, την συνέχεια, τον ρυθμό της αναπνοής και της ίδιας της ζωής. Όταν χρησιμοποιείτε ως προσωπικό φυλαχτό η 

Σπείρα βοηθά την συνείδηση μας να αποδεχθεί τις στροφές, τις αλλαγές και την εξέλιξη της ζωής.

Είναι ευρέως γνωστό ότι ο Προμηθέας έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους και γι' αυτό προκάλεσε την οργή των θεών. Στην πραγματικότητα τους έδωσε τον Αιθέρα. Το εργαλείο που εκφράζεται η Θεία δύναμη. Ο Δημιουργός τής φύσης. Το Υπέρτατο σχέδιο η "Σπείρα".

Γ.Κατσουράκης

πηγή κειμένου 

Επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου

ΣΠΕΙΡΕΣ 5000 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

ΣΠΕΙΡΕΣ 5000 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΑΚΛΕΙΑ

 Οι παλαιότεροι κάτοικοι του νησιού ήταν βέβαιοι, πως αυτές οι σχεδιασμένες σπείρες πάνω στις πέτρες ήταν τα σημάδια (μπούσουλες), που έφτιαχναν οι πειρατές για βρίσκουν τους θησαυρούς, που είχαν θάψει στη γη.

Αργότερα επικράτησε η άποψη, ότι πρόκειται για καταγραφή των αστρονομικών γνώσεων των αρχαίων Κυκλαδιτών. Ακόμη, ότι επρόκειτο για «όρους», δηλαδή σημάδια των θέσεων οικισμών, νεκροταφείων ή πηγών νερού και επίσης ότι μπορεί να συμβόλιζαν φίδια που θεωρείται ότι αποτρέπουν το κακό.

Στην πραγματικότητα η ερμηνεία αυτών των βραχογραφιών δεν έχει διατυπωθεί ακόμη. Ούτε υπάρχει απάντηση, γιατί στο νησάκι της Ηρακλείας των Μικρών Κυκλάδων ο αριθμός τους είναι τόσο μεγάλος, αφού έχουν εντοπισθεί περί τις 25! Τόσες έχει καταγράψει ένας ιδιώτης, ο μηχανικός κ. Χρήστος Κανάκης με τη συμβολή και των κατοίκων, από το 1997 που εντόπισε τις πρώτες ως σήμερα και αφού στο μεταξύ έχει παρουσιάσει το «εύρημα» του σε αρχαιολόγους της ΚΑ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων.

Το βέβαιο είναι ότι οι επίκρουστες βραχογραφίες της Ηρακλείας που έχουν διατηρηθεί πάνω σε πετρώματα του νησιού έρχονται κατ΄ ευθείαν από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο (3η χιλιετία π.Χ.). Αρκετές όμως έχουν καταστραφεί οριστικά, επειδή κάποιοι αναζητούσαν τους υποτιθέμενους θησαυρούς κάτω από αυτές. Άλλες «σβήνονται» καθώς έχουν βρεθεί πάνω σε χωματόδρομους, κάτι που τις καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτες. Κάποιες είναι σε δυσπρόσιτα μέρη και αρκετές μπορεί να μην έχουν ανακαλυφθεί ακόμη.

«Περιμένω να καταγραφεί και να προστατευτεί ό,τι έχει απομείνει στο νησί μας μετά το πέρασμα των αρχαιοκαπήλων και των βανδάλων», λέει ωστόσο ο κ. Κανάκης, ο οποίος συνεχίζοντας το έργο του έχει βρει στα χωράφια και εργαλεία κυρίως από οψιανό (λεπίδες, οδοντωτά, οπείς, ξέστρα και πυρήνες). Ως τώρα όμως επιστημονική έρευνα δεν έχει γίνει, ούτε λόγος επομένως για δημοσίευση. Οι σπείρες της Ηρακλείας περιμένουν εις μάτην.

Ο τρόπος με τον οποίο φτιάχνονταν οι βραχογραφίες ήταν το επαναλαμβανόμενο κτύπημα μιας επίπεδης επιφάνειας με αιχμηρό αντικείμενο, που μπορεί να ήταν κομμάτι σμυρίδας (υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες σε διάφορα μέρη του νησιού). Κυρίως πάνω σε μάρμαρο γινόταν η χάραξη των βραχογραφιών της Ηρακλείας _ είναι όμοιο με εκείνο της Νάξου _ αν και υπάρχουν και σε άλλα πετρώματα όπως ο κοινός κρητιδικός ασβεστόλιθος. Εξάλλου άλλοτε οι πλάκες είναι κινητές και άλλοτε όμως, βρίσκονται σε επίπεδους βράχους.

«Προσπαθώ – χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα είναι η αλήθεια – να τις προστατεύσω και αν είναι δυνατόν να μπορέσουν με κάποιο τρόπο να γίνουν γνωστές στους αρχαιολόγους», λέει ο κ. Κανάκης. Στην Νάξο και στον Στρόφιλα της Άνδρου βρίσκονται επίσης βραχογραφίες ενώ πρόσφατα εντόπισε και στο Βαθύ της Αστυπάλαιας ο καθηγητής κ. Χρίστος Ντούμας. Να σημειωθεί πάντως ότι επίκρουστες βραχογραφίες υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας όχι όμως της ίδιας θεματολογίας (Μαρώνεια και στις Ρούσσες Θράκης, Παγγαίο, Κρυονέρι, Φίλιπποι, Πήλιο και Συκούριο Λάρισας και Ασφέντου Σφακίων στην Κρήτη. [Θερμού Μαρία, www.tovima.gr]

πηγή κειμένου

Επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου