H Υδρα, οι φοροπαραβάσεις, και ο ΄΄άγριος χειμώνας΄΄

 H Υδρα, οι φοροπαραβάσεις, 

το εκδικητικό κράτος και ο ΄΄άγριος χειμώνας΄΄

Του Νότη Ανανιάδη

Κατ’ αρχήν η ιστορία, που χάθηκε στην ραστώνη του καλοκαιριού:
κλιμάκιο του ΣΔΟΕ μετέβη στην Ύδρα για να κάνει φορολογικούς ελέγχους.  Σε μια περίπτωση συνέλαβε (!) ηλικιωμένη γυναίκα(!) που έκανε δέκα παραβάσεις!!! Στη συνέχεια πολιορκήθηκε το αστυνομικό τμήμα όπου μεταφέρθηκε, κάτοικοι του νησιού χειροδίκησαν κατά ναυτικών του «Φλάινγκ Κάτ» που θα τη μετέφερε στον Πειραιά, η ακτοπλοϊκή εταιρεία περιέκοψε τα δρομολόγια προς το νησί, και τέλος μια ακόμη διμοιρία των ΜΑΤ μεταφέρθηκε στην  Ύδρα για να συνεχίσει τους ελέγχους το ΣΔΟΕ.

Που βρισκόμαστε; Λίγο πριν ένα νέου τύπου εμφύλιο; Βλέπουμε σκηνές από ταινία προσεχώς ή παίρνουμε μια γεύση από τον  χειμώνα στις πόλεις της οικονομικής απόγνωσης και κοινωνικής έκρηξης; Ίσως λίγο απ’ όλα.

Η ιστορία όμως έχει και «ντεσού». Οι εφοριακοί διαπίστωσαν ότι η γιαγιά στην ψαροταβέρνα της δεν έκοβε αποδείξεις. Και τι έκαναν οι καλοί δημόσιοι υπάλληλοι;  Κατέγραψαν την παράβαση και επέβαλαν πρόστιμο, ως όφειλαν; Όχι! Περίμεναν να συμπληρωθούν δέκα σχετικές φορολογικές παραβάσεις, να κάνει, δηλαδή, η ανυποψίαστη γιαγιά δέκα λογαριασμούς, χωρίς να εκδώσει αποδείξεις και τότε, εφαρμόζοντας μία διάταξη του σχετικού νόμου, την συνέλαβαν με την αυτόφωρη διαδικασία και την οδήγησαν στο τμήμα. Συγγνώμη, αλλά και να μην ήταν τα πράγματα όπως είναι τώρα, πάλι δικαίως θα εξεγείρονταν οι κάτοικοι του νησιού.

Υπάρχει και συνέχεια. Στο αστυνομικό τμήμα του νησιού προσήλθε ο γιός της ηλικιωμένης γυναίκας και ζήτησε να κρατηθεί ο ίδιος, αφού δήλωσε πως αυτός είναι στην πραγματικότητα ο υπεύθυνος της ταβέρνας. Αμ, δε. Ο Νόμος και ο Τύπος πάνω απ’ όλα. Η γιαγιά θα προσαχθεί στον εισαγγελέα του Πειραιά απάντησαν οι αρμόδιοι. Συγγνώμη, αλλά και να μην ήταν τα πράγματα όπως είναι τώρα, πάλι η σπίθα της αρχικής σύλληψης θα γινόταν πυρκαγιά.

Στη συνέχεια κυκλοφόρησε η φήμη ότι με ένα ταχύπλοο της  HSW η γυναίκα θα μεταφερόταν στον Πειραιά , οπότε οι πιο «θερμόαιμοι» κινήθηκαν εναντίον του πληρώματος! Η απόλυτη παράνοια, που έχει ξεκινήσει φυσικά από την παρανοϊκή κι εκδικητική συμπεριφορά των εκπροσώπων του κράτους. Με την σειρά της η εταιρεία (η οποία ούτως ή άλλως εγκαταλείπει τις γραμμές του Σαρωνικού, γιατί «δεν βγαίνει»), περιέκοψε τα δρομολόγια προς την Ύδρα, ένα ιπτάμενο της δεν έπιασε στο νησί με τον καπετάνιο να λέει ότι τον εμπόδιζε ο καιρός (φυσούσαν άνεμοι μόλις 5 με 6 μποφόρ) και τα εκδοτήρια στον Πειραιά να μην εκδίδουν εισιτήρια για το νησί. Το απόλυτο χάος.

Αργότερα κι αφού η ηλικιωμένη κρατούμενη αισθάνθηκε κάποια αδιαθεσία και μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας του νησιού, η Πολιτεία φάνηκε να στρέφεται προς την πλευρά της λογικής. Και μετέφερε, με πλωτό του Λιμενικού, επιτέλους, ως ουσιαστικά υπεύθυνο του καταστήματος στην εισαγγελία του Πειραιά τον γιο της .

Εκτόνωση; Αμ, δε. Διότι το βράδυ του Σαββάτου το κράτος έστειλε άλλη μία διμοιρία των ΜΑΤ στο νησί για να συνεχίσει το κλιμάκιο του ΣΔΟΕ τους ελέγχους του.Αμ, δε. Διότι το βράδυ του Σαββάτου το κράτος έστειλε άλλη μία διμοιρία των ΜΑΤ στο νησί για να συνεχίσει το κλιμάκιο του ΣΔΟΕ τους ελέγχους του.

Κανείς δεν υποστηρίζει ότι οι καταστηματάρχες δεν πρέπει να κόβουν αποδείξεις. Κι ούτε λέει ότι  εφ’ όσον εισπράττουν το ΦΠΑ δεν πρέπει να το αποδίδουν. Αλλά από πουθενά δεν προκύπτει πως τα όργανα του κράτους μπορούν να υιοθετούν τακτικές πορτοφολάδων που στήνουν καρτέρι  κι επιλέγουν τα πλουσιότερα από τα υποψήφια  θύματα   τους. γιατί αυτό έγινε στην Ύδρα, όταν περίμεναν να συμπληρώσει η γιαγιά τις δέκα παραβάσεις και να την συλλάβουν. Κανείς δεν λέει ότι η αυτοδικία εναντίον μάλιστα άσχετων ναυτικών δικαιώνεται. Αλλά γιατί εγώ νομίζω πως άλλο που δεν ήθελε η εταιρεία για να περικόψει ( ή έστω ματαιώσει ορισμένα)δρομολόγια της;

Κανείς δεν υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να γίνουν φορολογικοί έλεγχοι- στην Ύδρα και παντού. Αλλά πόσο ενισχύεται ο τουρισμός που τόσο έχουμε ανάγκη με την εικόνα πάνοπλων αντρών των ΜΑΤ να περιπολούν σ’ ένα μικρό νησάκι, συνοδεύοντας κάποιους εφοριακούς;  

Φοβάμαι πως αυτό που είδαμε στην Ύδρα μπορεί να αποδειχθεί μια συμπυκνωμένη εκδοχή της  μεγαλύτερης άγριας ιστορίας, που κάποιοι ονειρεύονται να ζήσουν στις πόλεις τον χειμώνα. Κι εντάξει, ας πούμε πως αυτοί την δουλειά τους θέλουν να κάνουν. Είναι ανάγκη να τους διευκολύνει, να στρώνει το έδαφος για τα σχέδια τους και το (ανεγκέφαλο) κράτος;  

Υ.Γ. Αναρωτιέμαι πόσο κόστισε όλη αυτή  η ιστορία στο ελληνικό δημόσιο ( σε επίπεδο ανθρώπινων πόρων και δαπανών για μεταφορά αστυνομικών δυνάμεων κλπ, αλλά και δυσφήμησης της χώρας με τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία να ασχολούνται καλοκαιριάτικα με την πλέον αποκρουστική όψη της Ελλάδας) και  πόσα τελικά θα εισπράξει το κράτος από τους ελέγχους στο νησί; 

Πηγή άρθρου 

Επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου