ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΜΕ!
Ολοι σχεδόν έχουμε κάποιον που έζησε προσωπικά τη φλεγόμενη φρίκη. Πως παραμένουν ζωντανοί μετά απο το κόκκινο μένος δεν σημαίνει ότι δεν κουβαλούν μέσα τους το βαθύ και υπουλο τραύμα του να βλέπεις τη γειτονιά σου ή το σπίτι σου να καίγεται. Πώς να τους συμπαρασταθούμε καλύτερα;
- Να δώσουμε το παρόν…η παρουσία μας είναι πηγή ασφάλειας, χρειάζονται να ακούσουν: είμαι εδώ για σένα, σε σκέφτομαι, είμαι δίπλα σου, κοντά σου, ο,τι χρειαστείς
- Αν έχουν ανάγκη να συζητήσουν αυτά που έζησαν ας τους ακούσουμε με προσοχή…
- Ας μην προσπαθούμε να τους παρηγορήσουμε (όλα θα πάνε καλά, θα τα ξαναφτιάξετε, αρκεί που είστε ζωντανοί)…αυτές οι κουβέντες είναι συχνά αγχωτικές, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν απλά να αντέξουν τα ίδια τους τα συναισθήματα
- Ας μην τους γυρίζουμε πίσω στο τραυματικό βίωμα ρωτώντας λεπτομέρειες για την καταστροφή. Η περιέργειά μας δεν τους βοηθά κι ας τη μασκαρεύουμε εμείς ως “ενδιαφέρον”. Ας μην ενδίδουμε στην τρομολαγνεία μας!
- Ας μην τους υποδεικνύουμε πώς θα έπρεπε να αισθάνονται…π.χ. "να είστε ευγνώμονες που εσείς είστε ζωντανοί". Το ότι έχουν τη ζωή τους δεν σημαίνει ότι δεν δικαιούνται να θρηνούν βαθύτατα ακόμα και το δέντρο που έχασαν στην αυλή τους, ή το παρκάκι που είχαν απέναντί τους.
- Ας μην κουβεντιάζουμε το τι θα έπρεπε να είχαν κάνει. Κάτι τέτοιο δημιουργεί αβάσταχτες ενοχές και απέραντο θυμό. Κι αν ακόμα οι ίδιοι ξεκινούν μια πρόταση με το “θα έπρεπε να είχα….” κόψτε αυτή τη συζήτηση. Πείτε τους “είμαι σίγουρη ότι έκανες το απολύτως καλύτερο που μπορούσες κάτω απο αυτές τις συνθήκες"
- Ρωτήστε αν μπορείτε να προσφέρετε πρακτική βοήθεια. Μερικές φορές βοηθά χίλιες φορές παραπάνω ένα τάπερ φαί, δύο εξάδες νερό, ένα κρεβάτι στο σαλόνι σας, τρέξιμο για δουλειές, παρά χίλιες κουβέντες.
- Μετατραυματικό σοκ… τα συμπτώματά περιλαμβάνουν flashbacks απο τη φρίκη, εισβολές πανικού στη σκέψεις, δυσκολία συγκέντρωσης, αυπνίες το βράδυ,εφιάλτες, μούδιασμα. Αν βλέπετε τέτοια σημάδια σε κάποιο πρόσωπο που γνωρίζετε, υπάρχει βοήθεια, αναζητήστε την.
Η μεγάλη πρόκληση θα είναι να μετατρέψουμε τη βιβλική καταστροφή σε αγάπη και σεβασμό για τον εαυτό μας και για το σπίτι μας τη γη… αλλά μέχρι τότε θα χρειαστεί να γλείψουμε τις πληγές μας και να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο.
Αν κάποιος χρειάζεται την υποστήριξη ψυχολόγου, γράψτε μου στο inbox χωρίς δισταγμό.(αναδημοσίευση) Από Agnes Alice Mariakaki
Ολοι σχεδόν έχουμε κάποιον που έζησε προσωπικά τη φλεγόμενη φρίκη. Πως παραμένουν ζωντανοί μετά απο το κόκκινο μένος δεν σημαίνει ότι δεν κουβαλούν μέσα τους το βαθύ και υπουλο τραύμα του να βλέπεις τη γειτονιά σου ή το σπίτι σου να καίγεται. Πώς να τους συμπαρασταθούμε καλύτερα;
- Να δώσουμε το παρόν…η παρουσία μας είναι πηγή ασφάλειας, χρειάζονται να ακούσουν: είμαι εδώ για σένα, σε σκέφτομαι, είμαι δίπλα σου, κοντά σου, ο,τι χρειαστείς
- Αν έχουν ανάγκη να συζητήσουν αυτά που έζησαν ας τους ακούσουμε με προσοχή…
- Ας μην προσπαθούμε να τους παρηγορήσουμε (όλα θα πάνε καλά, θα τα ξαναφτιάξετε, αρκεί που είστε ζωντανοί)…αυτές οι κουβέντες είναι συχνά αγχωτικές, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν απλά να αντέξουν τα ίδια τους τα συναισθήματα
- Ας μην τους γυρίζουμε πίσω στο τραυματικό βίωμα ρωτώντας λεπτομέρειες για την καταστροφή. Η περιέργειά μας δεν τους βοηθά κι ας τη μασκαρεύουμε εμείς ως “ενδιαφέρον”. Ας μην ενδίδουμε στην τρομολαγνεία μας!
- Ας μην τους υποδεικνύουμε πώς θα έπρεπε να αισθάνονται…π.χ. "να είστε ευγνώμονες που εσείς είστε ζωντανοί". Το ότι έχουν τη ζωή τους δεν σημαίνει ότι δεν δικαιούνται να θρηνούν βαθύτατα ακόμα και το δέντρο που έχασαν στην αυλή τους, ή το παρκάκι που είχαν απέναντί τους.
- Ας μην κουβεντιάζουμε το τι θα έπρεπε να είχαν κάνει. Κάτι τέτοιο δημιουργεί αβάσταχτες ενοχές και απέραντο θυμό. Κι αν ακόμα οι ίδιοι ξεκινούν μια πρόταση με το “θα έπρεπε να είχα….” κόψτε αυτή τη συζήτηση. Πείτε τους “είμαι σίγουρη ότι έκανες το απολύτως καλύτερο που μπορούσες κάτω απο αυτές τις συνθήκες"
- Ρωτήστε αν μπορείτε να προσφέρετε πρακτική βοήθεια. Μερικές φορές βοηθά χίλιες φορές παραπάνω ένα τάπερ φαί, δύο εξάδες νερό, ένα κρεβάτι στο σαλόνι σας, τρέξιμο για δουλειές, παρά χίλιες κουβέντες.
- Μετατραυματικό σοκ… τα συμπτώματά περιλαμβάνουν flashbacks απο τη φρίκη, εισβολές πανικού στη σκέψεις, δυσκολία συγκέντρωσης, αυπνίες το βράδυ,εφιάλτες, μούδιασμα. Αν βλέπετε τέτοια σημάδια σε κάποιο πρόσωπο που γνωρίζετε, υπάρχει βοήθεια, αναζητήστε την.
Η μεγάλη πρόκληση θα είναι να μετατρέψουμε τη βιβλική καταστροφή σε αγάπη και σεβασμό για τον εαυτό μας και για το σπίτι μας τη γη… αλλά μέχρι τότε θα χρειαστεί να γλείψουμε τις πληγές μας και να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο.
Αν κάποιος χρειάζεται την υποστήριξη ψυχολόγου, γράψτε μου στο inbox χωρίς δισταγμό.(αναδημοσίευση) Από Agnes Alice Mariakaki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου