αυτό που
τόλμησες ...
κ.α πολλά...
κ.α πολλά...
μεγάλωσες
ψυχή ...
κ στο
αγνό την ωριμότητα πέρασες ...
εκεί που
οι χτύποι δεν στάθηκαν αργά ...
εκεί που
το ποτήρι δεν ξεχείλισε νωρίς ...
κ κράτησες
το απαλό της σκέψης ...
σε έναν
έρωτα που άργησε την άνοιξη ...
σε έναν
χειμώνα που βιάστηκε να αγαπηθεί ...
σαν
έρωτας ξελόγιασες τις εποχές ...
κ είδες
καλοκαίρια να σωπαίνουν ...
σα χείμαρρος
λαχτάρησες να πιεις ...
κ στο
ακριβό σου σαγαπώ προσκύνησες ...
αυτό που
σαν άνεμος χτύπησε μονάκριβα τη λογική ...
αυτό που
τόλμησες να αντέξει η θέλησή σου
αν η
σελήνη δεν είχε ουρανό ...
αν ο άρης
δεν είχε αφροδίτη ...
αν το
τοπίο δεν είχε βροχή και η εκδρομή λάμψη ...
καμιά
στάση δεν έχει σταθμό.
σταθμός ο
χρόνος που περιμένει σαν ομπρέλα ...
κ η σιωπή
ουράνιο τόξο !!!
Στίχοι Μαρία Κολλιού
Αφήγηση επιλογή στίχων μουσικής foto, Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου