Γράφει ο Συγγραφέας Βασίλης Κιζήλος

Μερικές σκέψεις

γράφει ο Βασίλης Κιζήλος

Πάρα πολλοί άνθρωποι γύρω μας προσπαθούν αυτό τον καιρό να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν μια πραγματικότητα που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Είναι στη φύση του ανθρώπου να επιδιώκει τις καλλίτερες συνθήκες διαβίωσης και την γενικότερη ευημερία στη ζωή του και αυτό ισχύει πάντα, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις και μάλιστα ισχύει για όλα τα πλάσματα του πλανήτη.  
Με διάφορους τρόπους μέσα στα χρόνια έχουν περάσει πληροφορίες στο κοινό για το πως η θετική σκέψη και η προβολή εικόνων και γενικότερα η δημιουργία θετικής ατμόσφαιρας μπορούν να συνδράμουν στο να βελτιώσει κανείς τη ζωή του. Η βάση όλων αυτών βρίσκεται πίσω στο χρόνο και μπορεί κανείς να βρει τις ρίζες στο Ζεν, τον Βουδισμό και σε άλλα μεταφυσικά συστήματα παγκοσμίως αλλά ας το αναφέρουμε αυτό και ας το αφήσουμε απλά και μόνο για να μην πλατειάσουμε.  . Αρκεί μόνο να πούμε ότι όλο αυτό βασίζεται στο: “Τα πάντα είναι Νους”.  
Τα τελευταία χρόνια κάποια βιβλία σχετικά με το θέμα έγιναν πολύ γνωστά και ένα από αυτά μάλιστα, παγκόσμιο μπέστ σέλερ με αριθμούς πωλήσεων στη ζώνη της στρατόσφαιρας. Δεν είναι κακό το ότι πέρασαν οι πληροφορίες αυτές στο ευρύτερο κοινό, εξ'άλλου ένας τεράστιος όγκος πληροφοριών έχει γίνει διαθέσιμος πλέον για θέματα που μας ήταν άγνωστα ή αδιάφορα πριν δεκαπέντε, είκοσι χρόνια και αυτή η πληροφορία έχει μεταδοθεί μέσα από περιοδικά, βιβλία, το ίντερνετ, τον κινηματογράφο και άλλα μέσα. Ούτε θεωρώ κακό το γεγονός ότι πάρα πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να εφαρμόσουν την μέθοδο της θετικής προβολής, κάποιοι ίσως σε συνδυασμό με τη μέθοδο Σίλβα ή άλλες παραλλαγές, δεν έχει σημασία, οι προσωπικές προσαρμογές είναι απόλυτα φυσικό να συμβαίνουν αν λάβει κανείς υπ'όψιν του την διαφορετικότητα και την πολυπλοκότητα όλων μας, ήθελα όμως να επισημάνω δύο πολύ συγκεκριμένα πράγματα που αφορούν σε αυτό γιατί θεωρώ πως είναι καλό να έχουμε και αυτή την πληροφορία πάνω στο τραπέζι.  

Το πρώτο έχει σχέση με τα εγκεφαλικά κύμματα στα οποία λειτουργούμε όταν κάνουμε την θετική προβολή. Στην καθημερινή μας εγρήγορση λειτουργούμε στα κύμματα Βήτα και αν κάνουμε μέσα από εκεί την προβολή η κατάσταση (αν και εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε) είναι συνήθως άκρως συγκεχυμένη ενώ παραμονεύει συνέχεια και ο αποσπασματικός νους. Η θετική προβολή λειτουργεί, αλλά μέσα από τον κυμματισμό Βήτα η αποτελεσματικότητά της μειώνεται δραματικά. Πρέπει να κατέβουμε στα κύμματα Θήτα και μέσα από εκεί να κάνουμε την προβολή. Από εκεί λειτουργεί με μια ευρύτερη δυναμική αφού εκεί υπάρχει ο “χώρος” για να “αντηχήσει” η προβολή και να επεκταθεί προς τα έξω. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί (αν δεν γνωρίζει) να βρει πληροφορίες για το πως μπαίνουμε σε εγκεφαλική κατάσταση Θήτα και ότι άλλο σχετικό με εφαρμογές μέσα από εκεί.  

Το δεύτερο που ήθελα να επικοινωνήσω είναι το εξής: Όταν κάνουμε μια προβολή, αναπτύσσουμε μια δυναμική η οποία έρχεται αντιμέτωπη με μια πολύ μεγαλύτερη δυναμική εκεί έξω, άσχετα από το άν προέρχεται από βαθειά εγκεφαλική δράση Θήτα ή εντελώς ασυνείδητες διεργασίες. Το θέμα είναι ότι υπάρχει και είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από τη δική μας.  
Δεν έχει νόημα δηλαδή, εάν, για παράδειγμα, ένας συγγραφέας προβάλλει την τεράστια αποδοχή του βιβλίου του, υψηλότατες πωλήσεις και διθυραμβικές κριτικές γιατί πολύ απλά η δυναμική της προβολής του βρίσκεται αυτόματα απέναντι στη δυναμική της αγοράς εκείνη την χρονική περίοδο, απέναντι στην δυναμική άλλων ευρύτερα αναγνωρισμένων συγγραφέων, η ένταση της προβολής του έρχεται αντιμέτωπη με την παγιωμένη ιδιοσυγκρασία ενός ευρύτερου αναγνωστικού κοινού, έχει δηλαδή να αντιμετωπίσει μεγέθη μεγαλύτερα από τα δικά του σε όλα τα επίπεδα.  
Αυτό που μπορεί να κάνει κανείς είναι να προβάλει καταστάσεις που του είναι οικείες και μικρότερου μεγέθους, μπορεί δηλαδή ο συγγραφέας του παραδείγματός μας να προβάλει εικόνες ανθρώπων που γνωρίζει να μπαίνουν σε κάποιο βιβλιοπωλείο που επίσης γνωρίζει την ατμόσφαιρά του και τις μυρωδιές του και να “δει” εκεί αυτούς τους ανθρώπους να αγοράζουν το βιβλίο του, ή να του μιλούν με καλά λόγια γι αυτό κρατώντας το στα χέρια τους. Μπορεί επίσης, εάν γνωρίζει κάποιον δημοσιογράφο να “δει” ένα κολακευτικό κομμάτι γραμμένο από τον δημοσιογράφο και τυπωμένο στην εφημερίδα που εργάζεται.  

Είναι μια συνθήκη αυτή η οποία είναι εκεί και λειτουργεί. Οτιδήποτε προβάλλεις προς τα έξω έρχεται αντιμέτωπο με κάτι πολύ μεγαλύτερο. Και έτσι, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι. Γιατί αυτό, το μεγαλύτερο με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι δεν προέρχεται από άνοη εγωική δράση.  
Είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτό που αποκαλούμε Ζωή είναι το πεδίο μέσα στο οποίο σμιλεύεται και βελτιώνεται η ποιότητα της συνείδησής μας. Η Ύπαρξη φέρνει πάντα δίπλα μας ότι χρειαζόμαστε και μας προσφέρει συνεχώς την ευκαιρία για βελτίωση, για εξέλιξη. Το Σύμπαν όντως συνωμοτεί υπέρ μας, αλλά όχι μόνον όταν σκεφτόμαστε θετικά, συνωμοτεί υπέρ μας συνέχεια, κάθε δευτερόλεπτο, αυτή είναι η δουλειά του, αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξής του. Ο τοίχος πάνω στον οποίο πέφτουμε όταν κάνουμε προβολές υπάρχει εκεί για να αντιληφθούμε πως το σκηνικό είναι έτοιμο, είναι τα πάντα μπροστά στα μάτια μας συνέχεια, απομένει μόνο να καταλάβουμε σε ποιό έργο παίζουμε και να αναλάβουμε τους ρόλους μας. Εμείς όμως αντ'αυτού ασχολούμαστε με το σκηνικό, προσπαθούμε να αλλάξουμε λεπτομέρειές του κάνοντας προβολές. Το σκηνικό είναι εδώ και είναι τέλειο. Το έργο είναι επίσης εδώ και μας περιμένει. Οι άνθρωποι και οι καταστάσεις γύρω μας κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Και υπάρχει ένας πολύ καλλίτερος τρόπος για να επηρεάσεις την πραγματικότητα γύρω σου. Αρχίζεις να παίζεις το ρόλο σου στη Ζωή, σιγά σιγά μεταμορφώνεσαι και καθώς αλλάζεις εσύ αλλάζουν τα πάντα γύρω σου. Δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξεις διάφορα κομματάκια του σκηνικού. Πρόκειται για μια εσωτερική μετατόπιση και αν ο συγγραφέας του πιο πάνω παραδείγματος βρεθεί σε αυτή τη θέση θα κατανοήσει αυτόματα πως δεν υπάρχει λόγος να καταναλώσει ενέργεια για να σπρώξει τους ανθρώπους προς το βιβλίο του, αναγνωρίζει πως το βιβλίο είναι διαποτισμένο από την ποιότητα που είχε η ενέργειά του όταν το έγραφε και τώρα ως ζωντανός οργανισμός θα βγει εκεί έξω και θα έχει τη δική του ζωή. Αυτό που ο συγγραφέας πρέπει να κάνει είναι να αποκτήσει όσο περισσότερη γνώση μπορεί από την εμπειρία τού να έχει ένα βιβλίο στην αγορά. Και αυτό είναι το μόνο που μπορεί να κάνει είτε το βιβλίο του πουλήσει χίλια αντίτυπα είτε εκατό χιλιάδες.

Η όλη εφαρμογή της θετικής σκέψης και προβολής έχει πραγματικά νόημα όταν έχει σχέση με την θεραπεία του σώματός μας, είτε αυτό είναι το φυσικό, είτε το νοητικό, είτε το συναισθηματικό. 
Εκεί δεν υπάρχει αντίσταση, όλα θέλουν να έχουμε ισορροπία, και οτιδήποτε πάει στραβά είναι αποτέλεσμα του μυαλού μας όχι της Ύπαρξης. Στην περίπτωση της αυτοθεραπείας, το εμπόδιο δεν είναι μια αντίθετη μεγαλύτερη δυναμική αλλά, βέβαια, αφού έχουμε γυρίσει μέσα μας, ο ίδιος μας ο εαυτός που δεν μας επιτρέπει να πιστέψουμε ότι μπορούμε να θεραπευθούμε.  

Μια άλλη περίπτωση στην οποία κατά τη γνώμη μου αξίζει τον κόπο η προβολή είναι η προώθηση θετικής ενέργειας στην κοινωνία, σε μεγάλες μάζες ανθρώπων, στον πλανήτη. Το θέμα όμως είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται ένας ικανός αριθμός ανθρώπων για να μπορέσει να ασκήσει κάποια επιρροή. Για παράδειγμα, σε πλανητικό επίπεδο, αν θέλουμε να επηρεάσουμε τα πράγματα προς κάποια κατεύθυνση θα πρέπει να έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εργάζονται ταυτόχρονα. Αυτό που θα ήθελα να πω για να το κλείσουμε είναι πως όταν μιλάμε για προβολές προς μεγάλες μάζες ανθρώπων αναφερόμαστε πάντα σε ενέργειες που η πρόθεσή τους και ο στόχος τους είναι η αρμονία, η ισορροπία, η θεραπεία, η κατανόηση, η συμπόνια.

Θα ήθελα πριν τελειώσω να αναφερθώ σε κάτι που το θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό. Όταν κάνετε θετική προβολή καταναλώνετε ενέργεια, καμία διαδικασία δεν είναι ανέξοδη. Εάν έχετε αποτελέσματα επιστρέφει ενέργεια σε σας μέσα από την όποια “ανταμοιβή” σας. Εάν όμως δεν έχετε τα αποτελέσματα που περιμένετε; Και προσθέστε σε αυτά την ενέργεια που καταναλώνετε με την αναμονή, με την επιμονή, με την πικρία και την δυσαρέσκεια. Αυτή την ενέργεια που καταναλώνετε... από πού θα την αναπληρώσετε;

Βασίλης Κιζήλος:vkizilos@gmail.com

Ο Βασίλης Κιζήλος γεννήθηκε στο Σίδνευ της Αυστραλίας το 1962. Τον γνωρίζουμε ως συγγραφέα αλλά ασχολείται επίσης με τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο.
Άρχισε να γράφει σε πολύ μικρή ηλικία. Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 1983 με την ποιητική συλλογή Ο Άγγελος του Δρόμου (Τα Λουλούδια του Κακού) και ακολούθησε άλλη μία ποιητική συλλογή Τραγουδιστά η Σελήνη (Αριάδνη 1990).  Στη συνέχεια τα μυθιστορήματα Στα Μάτια της Τίγρης, (Καστανιώτης 1993), Ο Μάγος, (Καστανιώτης 1996), Το Σουίνγκ της Πεταλούδας (Λιβάνης 2007) καθώς και η συλλογή διηγημάτων Τομ (Οξύ 1996) και έχει μεταφράσει στα ελληνικά Ουίλιαμ Μπάροουζ (Τα Άγρια Αγόρια, Απόπειρα 1995, Μία στις Χίλιες, Οξύ 1997, Λιμάνι Αγίων, υπό έκδοση) και Στέφεν Κινγκ (Οργή, Κέδρος1997). Έχει πειραματιστεί εκτενώς με την ελληνική και την αγγλική γλώσσα και αγαπά τον Όμηρο.
Έχει επίσης δημιουργήσει ταινίες μικρού μήκους, experimental videos, art videos και ένα μεγάλο όγκο φωτογραφιών.
Έχει σπουδάσει σκηνοθεσία στο Swinburne University στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και στη New York Film Academy στη Νέα Υόρκη.

Επιλέγει η Κωνσταντίνα Βλαχοπούλου
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=3875807384444&set=a.1049884018126.2009641.1556494822&type=1&theater