22/2/20

Καλό της ταξίδι....







Μ  έκλεισε μέσα η βροχή 
και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες. 

Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή 
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης; 
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω 
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη, 
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα. 

Στέγνη στέκομαι ανάμεσα στα δύο ενδεχόμενα: βροχή ή δάκρυα, 
κι ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα: 
βροχή ή δάκρυα, 
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε, 
εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς 
του τελευταίου φύλλου. 
Το κάθε τελευταίο, 
τελευταίο τ  ονομάζω χωρίς επιφύλαξη. 

Και μεγάλωσα πολύ 
για να είναι αυτό αφορμή δακρύων. 
Δάκρυα ή βροχή, πού να ξέρω; 
Και μένω να εξαρτιέμαι από σταγόνες. 
Και μεγάλωσα πολύ 
για να περιμένω άλλο μέτρο όταν βρέχει 
κι όταν δε βρέχει άλλο. 
Σταγόνες για όλα. 
Σταγόνες βροχής ή δάκρυα. 
Από τα μάτια κάποιας μνήμης ή τα δικά μου. 
Εγώ ή η μνήμη, πού να ξέρω; 
Μεγάλωσα πολύ για να χωρίζω τους χρόνους. 
Βροχή ή δάκρυα. 
Εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς 
του τελευταίου φύλλου.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου