Ο νυχτερινός ουρανός τον Ιούλιο
Μετά τον απαίσιο καιρό του Ιουνίου ας ελπίσουμε ότι ο Ιούλιος θα είναι πολύ καλύτερος.
Αυτός ο μήνας δεν είναι ο καλύτερος για την παρατήρηση πλανητών και θα φαίνονται ελάχιστα κομήτες και βροχή αστεριών. Προσθέστε σε αυτό και την απουσία των κηλίδων του Ήλιου για 11 ημέρες.
Ερμής - Μη ορατός.
Αφροδίτη - Μη ορατή.
Άρης – Ο πλανήτης εξακολουθεί να λάμπει έντονα στα αστερισμό του Ζυγού. Κοιτάξτε νότια μετά το ηλιοβασίλεμα και δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσετε.
Δίας - Ορατός χαμηλά στα δυτικά μετά το ηλιοβασίλεμα. Είναι απίθανο να δείτε οποιαδήποτε λεπτομέρεια του, επειδή βρίσκεται πολύ κοντά στον ορίζοντα.
Κρόνος - Καθισμένος στον Οφιούχο να λάμπει με μέγεθος 0,2 ο Κρόνος εξακολουθεί να φαίνεται καλά με τα δαχτυλίδια του ορθάνοιχτα.
Ουρανός – Επέστρεψε στον πρωινό ουρανό και αρχίζει να φεύγει μακριά από τον ορίζοντα. Ψάξτε για τον πλανήτη μεγέθους 5,9 στους Ιχθείς.
Ποσειδώνας - Τώρα ορατός στον Υδροχόο, ο Ποσειδώνας λάμπει με μέγεθος 7,9. Ένα μεσαίου μεγέθους τηλεσκόπιο θα αποκαλύψει τον δίσκο του.
Νέα Σελήνη - 4η Ιουλίου
Πρώτο Τέταρτο - 12 Ιουλίου
Πανσέληνος - 19 Ιουλίου
Τελευταίο Τέταρτο - 26 Ιουλίου
Το μεγαλύτερο από τα ''μεγάλα''
Ένα λαμπρό σύμπλεγμα στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένας σύντροφος γαλαξίας στο Γαλαξία μας, είναι το σπίτι για πολλά νέα, θερμά, μεγάλα αστέρια. Το σύμπλεγμα, R136 είναι μέρος ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος άστρων και αερίων, γνωστό ως 30 Doradus. Αυτό το συγκρότημα έχει γεννήσει χιλιάδες αστέρια τα τελευταία λίγα εκατομμύρια χρόνια, με τα περισσότερα να παίρνουν ακόμη την μορφή τους.
Το βαρύτερο γνωστό αστέρι είναι περισσότερο συμπαγές από τα περισσότερα μοντέλα σχηματισμού αστέρων.
Η ιδέα του ορίου του αστρικού βάρους είναι αρκετά απλή. Μας λέει ότι όσο ένα αυξανόμενο άστρο προσθέτει περισσότερο υλικό, τόσο η επιφάνεια του γίνεται θερμότερη. Αυτό σημαίνει ότι παράγει περισσότερη ενέργεια και ότι ένας ισχυρότερος "άνεμος" φορτισμένων σωματιδίων εκτινάσσεται στο διάστημα. Σε ένα συγκεκριμένο σημείο, ο άνεμος και η ακτινοβολία θα πρέπει να ωθήσουν μακριά τα αέρια που εκπέμπονται, εμποδίζοντας το άστρο να γίνει βαρύτερο. Και στο σύγχρονο σύμπαν το όριο αυτό θα πρέπει να είναι περίπου 150 φορές όσο η μάζα του Ήλιου.
Αλλά ένα αστέρι γνωστό ως R136a1 φαίνεται να ανατρέπει την κλίμακα σε πάνω από 250 φορές τη μάζα του Ήλιου. Το R136a1 δεν είναι μόνο το πιο συμπαγές από αυτά τα άστρα, αλλά και το πιο λαμπρό. Αν προσθέσετε όλα τα μήκη κύματος του φωτός, είναι περισσότερο από οκτώ εκατομμύρια φορές λαμπρότερο από τον Ήλιο και εκπέμπει τόση ενέργεια σε τέσσερα μόλις λεπτά, όση ο Ήλιος σε ένα ολόκληρο έτος. Το αστέρι είναι τόσο ζεστό ώστε δημιουργεί άνεμο μόνο του.
Το R136a1 είναι πιθανόν να εξαφανιστεί σε μερικά εκατομμύρια χρόνια - αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος πώς ακριβώς. Θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ιδιαίτερα ισχυρή έκρηξη, ή να καταρρεύσει και να σχηματίσει μια μαύρη τρύπα.
Το Νεφέλωμα της Ταραντούλας
Μια γιγάντια ταραντούλα σέρνεται μέσα σε ένα κοντινό μας γαλαξία και αυτό ακριβώς είναι το πιο λαμπρό, χαρακτηριστικό γνώρισμα του. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το πιο λαμπρό αστρικό φυτώριο σε ολόκληρη την τοπική ομάδα - το σύμπλεγμα των δεκάδων γαλαξιών που περιλαμβάνει το Γαλαξία μας.
Το νεφέλωμα της Ταραντούλας βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν σύντροφο στο Γαλαξία μας που είναι μόλις 160.000 έτη φωτός μακριά.
Κατά τα τελευταία λίγα εκατομμύρια χρόνια, το νεφέλωμα έχει γεννήσει εκατομμύρια αστέρια. Αυτό είναι πιθανώς το αποτέλεσμα μιας στενής επαφής με ένα μικρότερο γαλαξία. Η βαρύτητα του άλλου γαλαξία προκάλεσε μεγάλα σύννεφα αερίου και σκόνης, σχηματίζοντας έτσι νέα αστέρια.
Το νεφέλωμα της Ταραντούλας ενσωματώνει πολλά αστρικά σμήνη - ομάδες αστέρων που όλοι σχηματίζονται περίπου την ίδια ώρα. Το πιο εντυπωσιακό είναι R136. Περιέχει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο αστέρια, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είναι μεγαλύτερα από τρία εκατομμύρια χρόνια.
Τα περισσότερα από αυτά τα αστέρια έχουν την μάζα του Ήλιου ή μικρότερη. Αλλά λίγα είναι τα ‘’τέρατα’’ που είναι πολλές φορές βαρύτερα από τον Ήλιο Τουλάχιστον εννέα από αυτά είναι πάνω από εκατό φορές τη μάζα του Ήλιου.
Μέσα στα επόμενα λίγα εκατομμύρια χρόνια, πολλά από αυτά τα αστέρια είναι πιθανό να μετατραπούν σε σουπερνόβα, όπως συνέβη το 1987 με ένα άστρο στα περίχωρα του νεφελώματος.
Πηγή : StarDate – SCS Astro – Nasa
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου