Oι ήρωες της Φουκουσίμα συγκλονίζουν την ανθρωπότητα
Στην Ιαπωνία λατρεύουν τους κινηματογραφικούς ήρωες που αψηφούν τα πάντα προκειμένου να σώσουν τον κόσμο. Η στωικότητα, η αποφασιστικότητα και η ετοιμότητα να πεθάνουν ανά πάσα στιγμή είναι οι αρετές που θαυμάζουν περισσότερο.
Σύσσωμη η υφήλιος προσεύχεται για τους θαρραλέους εθελοντές που δίνουν μάχη με τον χρόνο και τη ραδιενέργεια στον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμόΚαι τώρα, σε μια περίοδο όπου η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη κρίση από το τέλος του B' Παγκοσμίου Πολέμου και τον πυρηνικό όλεθρο στις πόλεις Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, οι κινηματογραφικοί ήρωες έχουν πάρει σάρκα και οστά, όχι όμως όνομα
.
Οι Ιάπωνες σκέφτονται να σκεπάσουν τους αντιδραστήρες στη Φουκουσίμα με τόνους από τσιμέντο, όπως είχε γίνει και στο Τσέρνομπιλ.
Θυσιάζονται
Είναι εθελοντές αυτοί που έμειναν όταν όλοι οι άλλοι έφυγαν. Δέχθηκαν να εκτίθενται καθημερινά σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, αφού γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για ολόκληρη τη χώρα μια πιθανή αποτυχία τους.
Κι ενώ όλο το έθνος αναγνωρίζει τη θυσία τους και προσεύχεται καθημερινά γι' αυτούς και ταυτόχρονα αντλεί κουράγιο από το δικό τους κουράγιο, κανείς, εκτός από τους οικείους τους, δεν ξέρει τα ονόματά τους, καθώς ελάχιστες πληροφορίες έχουν γίνει γνωστές.
Ερπουν μέσα σε λαβυρίνθους στο απόλυτο σκοτάδι, με τους φακούς τους, φορώντας ειδικές φόρμες με αεροστεγείς κουκούλες και αναπνέοντας από μπουκάλες οξυγόνου που μεταφέρουν στις πλάτες τους.
Οταν τελειώνει η βάρδιά τους, αναδύονται στην επιφάνεια όπου τρώνε τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει και κοιμούνται με βάρδιες.
«Δεν έχουν πολλά τρόφιμα ακόμα», λέει η κόρη ενός από τους ήρωες της Φουκουσίμα. «Ο πατέρας μου έχει δεχτεί τη μοίρα του, είναι σαν να βρίσκεται αντιμέτωπος με θανατική καταδίκη». «Παρακαλώ συνεχίστε τη ζωή σας, θα λείψω για κάποιο διάστημα», ήταν το μήνυμα ενός άλλου ηρωικού εθελοντή.
Κάποιος άλλος δέχτηκε να παραμείνει στο εργοστάσιο, ενώ τον Σεπτέμβριο θα έβγαινε στη σύνταξη και δηλώνοντας εθελοντής, έστειλε μήνυμα στην κόρη του, λέγοντας πως «αισθάνεται πως είναι χρέος του να βοηθήσει». Οι οικογένειές τους ζουν το δικό τους δράμα, μην ξέροντας αν θα τους ξαναδούν ζωντανούς, ενώ συνειδητοποιούν πως ακόμα κι αν γλιτώσουν, ο θάνατος μπορεί να έρθει αργότερα.
Οι ειδικές στολές δεν μπορούν να τους προστατεύσουν ουσιαστικά από το πυκνό ραδιενεργό νέφος, το οποίο αργά ή γρήγορα θα δείξει τη... θανατηφόρα δύναμή του.
Οι επιπτώσεις της στην υγεία τους μπορεί να ποικίλλουν, από αναπνευστικά προβλήματα ως διαφόρων ειδών καρκίνους. Στο Τσέρνομπιλ, απ' όσους εργάστηκαν προσπαθώντας να θέσουν υπό έλεγχο τη φωτιά στον αντιδραστήρα, 28 πέθαναν μέσα σε τρεις μήνες, 19 υπέκυψαν από μολύνσεις που προκάλεσε η ραδιενέργεια στο δέρμα τους και δεκάδες κατέληξαν αργότερα από λευχαιμία.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι 200 θα γίνουν οι νέοι ήρωες της Ιαπωνίας, οι «λίγοι που έκαναν τόσο πολλά για τόσο πολλούς», όπως είχε πει κάποτε ο Τσόρτσιλ για τους πιλότους της RAF.
Σενάριο τύπου Τσέρνομπιλ
Ως «έσχατη» χαρακτηρίζουν οι ειδικοί μια λύση τύπου Τσέρνομπιλ -την ταφή, δηλαδή, του αντιδραστήρα με άμμο και τσιμέντο- για την αντιμετώπιση της κατάστασης στον πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα, καθώς η επιλογή της θα καταστήσει ακατοίκητη για δεκαετίες την περιοχή γύρω από το εργοστάσιο.
Εξάλλου, οι αντιδραστήρες στη Φουκουσίμα είναι περισσότεροι απ' ό,τι στο Τσέρνομπιλ, οπότε μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία ταφής και κατασκευής μιας σαρκοφάγου από τσιμέντο, ο ιαπωνικός πυρηνικός σταθμός θα μετατραπεί σε ανοιχτή πύλη διαρροής ραδιενεργών υλικών στην ατμόσφαιρα για όσο θα κατασκευάζεται η σαρκοφάγος, κατασκευή για την οποία θα απαιτηθούν εβδομάδες, ίσως και μήνες. Στο Τσερνομπίλ, η αντίστοιχη διαδικασία κράτησε επτά μήνες και στο μεταξύ, η μόλυνε αέρα και νερά σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.
Θεοφάνης Θεοφάνους
«Η μάχη με τη ραδιενέργεια μπορεί να διαρκέσει μήνες»
Εφιαλτικά σενάρια ξεδιπλώνονται για το πυρηνικό δυστύχημα στη Φουκουσίμα, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη μια μάχη υπό αντίξοες συνθήκες. Η λέξη-κλειδί είναι «νερό», ώστε η ψύξη να αποτρέψει τα χειρότερα, επισημαίνει ο κ. Θεοφάνης Θεοφάνους, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Σάντα Μπάρμπαρα στην Καλιφόρνια.
«Η προσπάθεια ελέγχου μπορεί να κρατήσει εβδομάδες ή και μήνες και στο διάστημα αυτό θα υπάρχει συνεχής φόβος», λέει ο επιστήμονας που χαρακτηρίστηκε ως ο «πατέρας» της ιδέας για την ψύξη του πυρηνικού καυσίμου με την παροχή νερού. Η μεθοδολογία που προέκυψε από τα πειράματά του πριν από 25 χρόνια περιλαμβάνεται στους κανόνες ασφαλείας που εφαρμόζονται διεθνώς.
«Στη Φουκουσίμα υπάρχουν δύο διαφορετικά προβλήματα: η κατάσταση μέσα στους αντιδραστήρες εντός του πρώτου προστατευτικού κελύφους και οι δεξαμενές με τα απόβλητα που βρίσκονται μέσα στο γενικό κτίριο. Η καρδιά του αντιδραστήρα υπάρχει ενδεχόμενο να σπάσει από μια έκρηξη, αλλά η διάτρηση μπορεί να γίνει και σταδιακά εάν περάσει μεγάλο διάστημα χωρίς ψύξη. Η πιθανότητα έκρηξης είναι μικρή, αλλά όχι μηδενική ακόμη», λέει ο κ. Θεοφάνους.
«Μας απασχολεί πολύ η σταδιακή διάβρωση του κελύφους, καθώς δεν ξέρουμε τι ποσότητες νερού έχουν ήδη βάλει, αν το υλικό έχει λιώσει χωρίς να έχει βγει από τον αντιδραστήρα ή -εάν λιώσει- κατά πόσο μπορεί θα προκαλέσει σοβαρή έκρηξη».
Μακροχρόνια διαχείριση
«Μια άλλη παράμετρος αφορά τη μακροχρόνια διαχείριση. Εφόσον το πυρηνικό υλικό λιώσει και πέσει στη βάση του κελύφους, ακόμα και αν συνεχιστεί η παροχή νερού, δεν είναι βέβαιο ότι η εξέλιξη του δυστυχήματος θα περιοριστεί.
Ισως ακολουθήσει η ''επίθεση'' στο τσιμέντο το οποίο αποσυντίθεται και παράγει αέρια που θα αυξήσουν περισσότερο τη θερμοκρασία και την πίεση. Ετσι η ραδιενέργεια κάποια στιγμή θα διαφύγει στην ατμόσφαιρα. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες ή μήνες.
Συνεπώς πρέπει να βρούμε τρόπους να κατευνάσουμε την έκλυση ραδιενέργειας, όπως η ψύξη με μεγάλες ποσότητες νερού που την απορροφούν. Αντίθετα, αν αφήσουμε το υλικό να λιώσει, αυτό θα σκάβει τη βάση του κελύφους για καιρό», εξηγεί ο κ. Θεοφάνους και υπογραμμίζει ότι το πλέον επικίνδυνο σημείο είναι οι δεξαμενές αποθήκευσης αποβλήτων.
«Υπάρχει φοβερή ακτινοβολία περιμετρικά και δεν μπορούν να προσεγγίσουν για να τροφοδοτήσουν με νερό. Το υλικό δεν καλύπτεται και μπορεί να εκλυθεί ραδιενέργεια στην ατμόσφαιρα. Το χειρότερο σενάριο είναι να πιάσουν φωτιά οι δεξαμενές και να λιώσει το υλικό των καυσίμων».
Τέλος, ο κ. Θεοφάνους εξηγεί τους λόγους για τους οποίους έφυγε από τον χώρο της έρευνας: «Ολοι όσοι εργάζονται σε αντιδραστήρες ποτέ δεν φαντάζονται ότι θα συμβούν τέτοια εξωπραγματικά γεγονότα. Οταν δεν πιστεύεις ότι μπορεί να συμβεί το ακραίο, δεν είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που με έκαναν να απομακρυνθώ, ο μη επιστημονικός τρόπος σκέψης που επικρατεί. Κρατικοί φορείς, εταιρείες που διαχειρίζονται αντιδραστήρες και κατασκευαστές δεν έχουν δουλέψει με συνέπεια πάνω στα ακραία σενάρια».
ΧΡ. ΚΑΤΣΑΡΟΥ, Δ. ΡΑΓΙΑ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=58694964
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου